Küsdüyünle barışırsan, öldüyünde qovuşursan. Menim meselem ise tam başqadır. Ne bağışlamaq gelir içimden, ne hesablaşmaq üçün üz-üze gelmeye isteyim var. Qelbim qırılıbsa eger, her iki dünyada da ancaq sükunet isteyirem. Kim harada nece ceza alırsa alsın, ne görüb edaletin berqerarından hezz alasım var, ne de qarşıma qoyub hesab sorasım. Çünki kimin neyi niye etdiyini bilirem. Deseler ki, niye mehz meni qurban seçib, artıq o da maraqlı deyil. İnsan pisdirse, hamıya pisdir ve hamıdan biri de men olmuşam, vessalam.
Eger bir hekaye bitirse, eger yaşanmışlıqlar varsa, eger o yerde ki haqlı ve vicdanlı teref menim öz kimliyimdir, daha neyi derd edib oturum? Kimse mene göre gece yuxusuz qalıb arxamca qarğış tökmürse, mene lazım olan nedir?
Biri pisdirse onu Allaha ele formada tapşırıram ki çekdirsin, amma mene göstermesin. Hesabımı soruşmağı özü elesin, amma meni bu işe qatmasın. "Qarşılaşmamaq üçün bağışlayıram " demirem, bağışlalamıram, amma Allah da bizi qarşılaşdırmasın.