Son günlerde durmadan, günbegün artan intiharlardan danışacam. Heç düşündünüzmü niye son bir neçe ayda bu qeder insan xeyallarından, sevdiklerinden en esası canlarından vazkeçirler? Men düşündüm ama elle tutula bilecek bir sebeb tapa bilmirem. Belkede tapıram ama qondura bilmirem. Bu intiharların sebebinin belkede biz oldugunu düşünmekden qaçıram. Bir yerde eşitmişdim "İntihar eslinde cemiyyetin birlikde töretdiyi cinayetdir" Yeni her gün oxuduğumuz, qarşılaşdığımız intiharlarda eslinde bizim de payımız var. Düşünmeden qelb qırırıq, qarşımızdakını aşağılayacaq hereketler edirik ve en esası qarşılaşacağımız çetinlikleri düşünmeden sırf cemiyyet basqısı ile dünyaya uşaq getiririk. Hazır olmadığımız yükün altına girib, bizi aşan mesuliyyetler götürürük. Tebii ki cemiyyet basqısı ile dünyaya gelen günahsız körpelere lazımi qayğını ve diqqeti göstere bilmirik. Ve bu sehvlerimiz uşağın her yaş dövründe daha da artır ve artıq bir gencin heyatını mehv etmeyi bacarırıq. Sonra o genc daim özünü sevgisiz, bacarıqsız, insanlardan uzaq hiss edir ve çıxış yolunu intiharda görür. Herkesden herseyden uzaqlaşmaq da görür.
Düzdü düşüne bilersiz ki ne elaqe? Ama bu heqiqeten beledir, eşitdiyimiz, gördüyümüz intiharlar bir anda verilen qerarlar deyil. Aylarla illerle üst-üste yığılan problemlerin sebr kasasını daşırmasının behresidir..
Uzun sözün qısası heç kim sevmesede siz özünüzü sevin, etrafınızdakılara sevginizi hiss etdirin.
Siz siz olun yanınızdakı insanların elini buraxmayın. Yalnız hiss eletdirmeyin ve çıxış yolunu intiharda görmeyin, özünüze yollar açın. Yaşayıb, yaradacağımız çox şey var bunu bilin..
Azad qalın