Rayona çatandan sonra yol boyu meni düşündüren suallara cavab tapdım.

Melum oldu ki, atam Elşadın herbiçi olduğunu oğlu esgerlikde xidmet eden bir tanışından iki il evvel tesadüfen, söhbet esnasında öyrenibmiş.

Bize gelmezden bir gün evvel onun harada ve hansı herbi hissede qulluq etdiyini de hemin tanışından xeber aldıqdan sonra yola düzelib.

Kiraye qaldığımız evin ünvanını ise Kenandan Elşadın qayınatası olduğunu bildirdikden sonra ala bilib.

Men eve çatandan bir an olsun sakitleşe bilmemişdim. Bu vaxta qeder ata-anamın, bacımın hesretiyle yaşasam da, bu müddetde Elşada da çox bağlanmışdım. İndi yarı canım onun yanında qalmışdı.

Gece yatağa girende ister-istemez yene Elşadı xatırlayıb, gözümün yaşını saxlaya bilmedim. Bacım yanıma gelib meni qucaqladı. Sakitleşdirmeye çalışdı. Sonra diqqetle meni süzüb:

– Atada günah yoxdur, bacı. Onu qınama, – dedi. – Heç bilmirem bunu sene nece deyim. – Sıxıla-sıxıla, dilini sürüye-sürüye sözüne davam eledi. – Qayınanan atanın iş yerine gedib.

Men yerimde qalxıb oturaraq gözümün yaşını sildim. Heyret içinde onu dinlemeye başladım.

– Teleb edib ki, “Qızın oğlumdan el çeksin! Senin qızına göre oğlum bizden üz dönderib! Ele etmesin ki, men başqa yola el atım! Sizi ele rüsvay etdirerem ki…” Hetta fikrini, meqsedini çox iyrenc şekilde elan edib. Bu söz ataya yaman tesir etmişdi, Melek. Bıçaq vursaydın qanı çıxmazdı. Anaya sual verdi: “Heç bilirsen bu sözün menası nedir?! Bu qadın öz oğlunu, onun adını düşünmürse, menim qızım onun üçün heç kimdir!” Bunu dedi, senin dalınca getdi.

Yaşadıqlarımı gözümün önüne getirib nifretle tesdiqledim:

– İnanıram, eder! – Derhal da qeti bir sesle elave etdim. – Amma men Elşaddan el çeken deyilem! Hamı bunu bele bilsin! Ölsem de ondan ayrılmayacam! Papaq deyilem başdan-başa qoyulam!

10 GÜN SONRA

Men hele de Elşadın yolunu gözleyirdim. Qulağım sesde, gözüm yolda idi. Onun zeng vuracağını, dalımca geleceyini umurdum, amma Elşaddan hele de bir xeber yox idi. Bu ise

[1] 2 3 ... 5 >>