menim çekdiyim iztirabları mine qatlayırdı.

Elşad mene mobil telefon işletmeye icaze vermemişdi deye bu güne qeder onun mobil nömresini de bilmirdim. Heç maraqlanmamışdım da. Amma evden çıxmazdan evvel buna ciddi zeruret duymuş ve Nazim emiden Elşadın mobil nömresini öyrenmişdim. Bu günler erzinde bir neçe defe ona zeng vursam da telefonuna zeng çatmamışdı.

Bir gün artıq dözmedim. Atamın evde olmamasından istifade edib telefona el atdım. Elşadın telefonuna yene zeng çatmırdı. Bele olan halda mecbur qalıb Sona xalaya zeng vurmalı oldum.

O menim sesimi duyanda nece sevindi, ilahi. Ele bil dünyanı ona bağışladılar.

Mense danışmaq evezine kövrelib ağlamağa başladım. Elşaddan gileylendim:

– Niye gelib aparmadı meni? Niye bir maraqlanmadı? Men burda yol gözlemekden heç bilirsiniz ne haldayam?

Sona xala menim ağlar sesime çox üzüldü:

– Qurban sene, Elşadı görsen tanımazsan. Sen geden günden ayıq günü yoxdur. Qapanıb eve, bütün günü içir. İşe de bir düz-emelli getdiyini görmürük. Üzünü saqqal basıb, ele bil yüz ilin qocasıdır. Fikirden, qüsseden özünü tamam unudub.

– Bele hell edir problemi? İçki içmekle? Bes men nece olacam? Bunu bir fikirleşir? Heç deyilse, bir zeng vurardı. Yeni bir zenge de deymirem he, men? – Gözümün yaşını leysan kimi tökmeye başladım.

O, yene de tekce özünü düşünürdü. Menim ne çekdiyim gözüne görünmürdü.

– Yox, ay qızım, bele deme, balamsan. O da istemezdi bele olsun. Dünen dostu gelmişdi – Kenan. Dişinin dibinden çıxanı deyib. Üstelik, Nazim emin ne qeder danlayıb. Söz dinlemir ki…

– Qonşusu bes niye teselli vermir? Azadlıqdır da. Kama xanım da ele bunu isteyirdi ki…

– Kama yoxdur, çoxdan redd olub gedib burdan! Meni o deyil, sizin aqibetiniz maraqlandırır, qızım.

– Kaş Elşadı da bir balaca maraqlandıraydı. – Men istehza ile dedim.

– Gelecek, qızım. Sebirli ol. İşini yoluna qoysun, bu beladan bir qurtulsun, elbette, gelecek.

4 AY KEÇDİ.

Men hele de atam evinde idim.

Heyatdan aldığım zerbeler

<< 1 [2] 3 4 5 >>