1 İL SONRA

“Temas xettinde ateşkes rejimi sutka erzinde 129 defe pozulub, ermeni herbi birleşmeleri cebhe xettinde yerleşen mövqelerimizde növbeti defe texribata cehd edib. İtkilerimiz var”.

Televizordan duyduğum bu anonsa başımı kreslonun qoltuğundan qaldırdım. Ve derhal ayağa qalxıb salona keçdim.

İzah olunmaz bir narahatlıq varlığıma hakim olub hele dünen geceden meni mengene kimi sıxırdı. Daxilimde sebebini anlaya bilmediyim qeribe bir hiss vardı. Nedense bu xeberden mütleq mene de pay düşeceyi üreyime damdı.

Bir qeder sonra televizorun qarşısında verilen xeberi dinlemekde idim. Diktorun heyecanlı sesi qulaqlarımda şimşek kimi çaxırdı. Qulağım xeberi dinleyirdise de nefesim geldikce dilim dua edirdi.

“Müdafie Nazirliyinin resmi melumatını diqqetinize çatdırırıq. Bu gece bütün cebhe boyu mövqelerimiz ve yaşayış menteqelerimiz iriçaplı silahlar, minaatanlar, qumbaraatan ve artilleriya qurğularından intensiv ateşe tutulub. Mülki şexsler arasında da ölen ve yaralananlar var. Qoşunların temas xettinde yaranan gerginlik davam etmekdedir”.

Bu anda diktor şehid olmuş herbi qulluqçuların ad-soyadlarını açıqladı ve ardınca yaralanmış zabitlerin ad-soyadlarını elan etdi: “Silahlı Qüvvelerimizin iki herbi qulluqçusu – Hüseynov Elşad Eli oğlu ve…”

Bunu duyanda daxilimde sanki ne ise qırıldı. Mene rahatlıq vermeyen sıxıntının cavabını artıq tapdım. Diktor diger zabitin adını, soyadını seslendirirdi, lakin men daha dinlemek iqtidarında deyildim. Ellerim üzümde, dehşet içinde dizi üste yere çöküb qalmışdım. Diktorun sesi qulaqlarımda radio dalğası kimi gedib-gelirdi: “…Yaralıların veziyyeti ağır qiymetlendirildiyi üçün onlar Bakı Şeher Herbi Hospitalına gönderilibler”.

Nece hönkürüb ağladımsa öz sesimden diktorun sonda ne dediyini de duymadım. İmkanım olsaydı, buradan Bakıya ayaqyalın qaçardım.

Sesime anamla bacım telaş içinde içeri girdiler. Ve meseleden xeber tutdular. Onlar da mene qoşuldu.

20 GÜN KEÇDİ

Hemin gün men tanış bir sesin

[1] 2 3 ... 10 >>