xeber verende ele bildim çiyinlerimden meni xıncım-xıncım edib ezen ağır bir yük qalxdı. Asudelikle nefes aldım. Ele bil dünenden üreyim de vurmurdu. Şiddetle döyündüyünü bu an hiss eledim.

Dünenden İlkin de, men de burada idik. O meni eve aparmaq üçün ne qeder tekid etmişdise de, razı olmamışdım. İnadımı görüb mene irad tutmuşdu:

– Ac-susuz burda dayanacaqsan? Aparım seni eve, bir az dincel, özüne gel, sonra getirecem yene. Men burdayam da.

– Yox, burdan heç yana terpenen deyilem! – Men bütün geceni göz yummasam da, heç ne yemesem de, bununla bele sözümden dönmedim. – Elşadı görmeyince rahat olmayacam! Üreyim partlayar menim evde! Qala bilmerem!

– Yaxşı tapmısınız bir-birinizi. İki ters! “Erle arvadın torpağı bir yerden götürülüb” deyenler düz deyibler e. Görün sizden töreyen ne olacaq da!

Men başımı aşağı salıb, daha sesimi çıxarmadım ki, İlkin bir de getmek teklifi elemesin.

Hekim görüşmeye icaze verende yerimden nece qalxdımsa, İlkin heyecanımı görüb, gülümsündü:

– Sizi qovuşdurum bir-birinize, men çıxıram, – dedi ve meni palatanın qapısından içeri saldı.

– Yoldaş leytenant, bir deqiqe vaxtınızı almaq olar? – İlkin ireli gedib, Elşadın boynunu qucaqladı, üzünden öpdü. – Necesen?

Elşadın asta sesi eşidildi:

– Pis sayılmaram. Deyesen bu defe de cırdım kefeni. Ezrayılı yola saldım, getdi!

Qardaşı narahat olmasın deye Elşad bele deyirdi. Amma rengine-ruhuna baxanda bilinirdi ki, hele ağrıları çoxdur. Ondan bu sözleri eşidende İlkin:

– Seni and verirem Allaha, daha yerinden terpenme! – deyib yarı ciddi, yarı zarafat qardaşına tapşırıq verdi. – Sağal, dur ayağa, sonra ne delilik edirsen, et! Bize yazığın gelmir, heç olmasa bu qızı düşün!

Elşad baxışlarını çevirib meni qapının ağzında dayanmış gördü. Üzünün ifadesi deyişdi. Yorğun, halsız bir gülümseyişle meni süzdü.

İlkin bizi tek qoymaq üçün palatadan çıxmağa hazırlaşdı. Amma yene zarafatından qalmadı. Elşada meni gösterib dedi:

– Gel, qardaş, tehvil al bu ters keçini.

<< 1 ... 4 5 [6] 7 8 ... 10 >>