sarıldı.

6 AY SONRA

Bir gün sübh tezden men vanna otağında heyecanla testin ne göstereceyini gözleyerken neticeni görende sevincimden qışqırmamaq üçün özümü gücle saxlamışdım. HAMİLEYDİM.

Bir az sakitleşib özümü bu şad xebere inandırdıqdan sonra vanna otağından çıxdım. Üreyim nece şiddetle vururdu, ilahi…

Allah-teala bu qeder ezablardan sonra bizi mükafatlandırmışdı. Üzümüzü güldürecek bir hediyye bexş elemişdi.

Elşad hele oyanmamışdı. Nece sevincek olmuşdumsa, Elşadın ne vaxtsa oyanacağını gözlemeye sebrim çatmadı. Bu xeberi ele bu deqiqe almasını isteyirdim. Yatağın üstüne çıxıb, onun üzünden öpdüm. Oyandırmağa çalışaraq:

– Elşad… – deye çiynine toxundum.

O, handan-hana gözlerini açıb:

– Hmm… – deye arxası üste çevrildi.

Men tebessümle onu süzdüm. Sözü dilimin ucunda dolandıra-dolandıra tam ayılmasını gözledim. Elşad gözlerini ovuşdurdu:

– Ne olub, zeng gelib mene?

– Yox, ismarış gelib! – deye gözlerimin içi güle-güle dillendim. – Bir vacib ismarışınız var.

– Ne ismarış? Getir telefonu görüm.

– Telefonda deyil! Burdadır! – deye hamilelik testini xalatımın cibinden çıxarıb onun gözleri önünde tutdum. – İsmarış gelib ki, tezlikle ata olacaqsan!

Elşad bir neçe anlıq çaşqın baxışlarla üzüme baxdı. Qaşlarını çatıb soruşdu:

– Ne olub dedin?

Qaşqabağımı tökdüm:

– Off… Sen, kim bilir, neçenci yuxudasan. Yat, yuxunu al!

– Bu xeberden sonra yuxu qalar mende? – O, birden meni qamarlayıb, güle-güle yatağa yıxdı. Deli-deli öpüb, elinden çıxmağa çalışsam da buraxmadı. Daha derin bir mehebbetle mene sarıldı. Ferehi köksüne sığmırdı. Men onu heç vaxt bele bextiyar görmemişdim.

…Günler, aylar ötür, hamileliyim irelileyib qarnım belli olmağa başladıqca heyecanım bir az da artırdı.

Elşad ise menden ferqli olaraq hemin günü az qala iple çekirdi. Pervane kimi başıma dolanır, meni elinin içinde saxlayırdı. Her şeyden qoruyub, az qala yatanda da keşiyimi çekirdi. Bu vaxta qeder görmediyim müdhiş qayğını, nevazişi görürdüm

<< 1 2 [3] 4 5 ... 7 >>