yaşı da yoxdur.

– Eybi yox, birlikde böyüyerler.

Onun fikrini anlayıb, özümden çıxdım:

– Men hekime getmek isteyirem. Özü de tecili!

– Qalacaq! – O, amirane bir sesle sözümü ağzımda qoydu.

– Elşad, niye başa düşmürsen?

– Qalacaq dedim, vessalam! Artıq kelme eşitmek istemirem! – Eyni ses tonu, eyni ifade ile sözümü kesib, ters-ters üzüme baxdı.

Hirsimden üzümü çevirib metbexe keçdim. Xasiyyetine beled idim deye onunla söz güleşdirmemek üçün gözü önünde dolanmaq istemedim.

Elşad bir qeder sonra yanıma geldi. Tamam sakit ehval-ruhiyye ile:

– Ağıllı ol! – dedi ve eliyle çiynimi yüngülce sıxdı. Bu bir xeberdarlıq idi.

Ve belece biri qucağımda, o biri betnimde, ikisini birden saxlayıb böyüde-böyüde ayları, günleri ötürmeye başladım. Menimçün ne qeder çetin olsa da, her şey yolunda gedirdi. Firavan yaşayırdıq.

Hemin güne qeder.

Bir gece yuxudan dehşet içinde oyandım. Elşadı ve özümü yuxuda qan içinde görmüşdüm. Bu, Tanrının bir işaresi, bizi gözleyen müsibetin elameti, xeberdarlığı idi.

Menim sesime Elşad da oyanmışdı. Ne halda olduğumu görüb, meni sakitleşdirmeye çalışdı. Deli kimi etrafıma boylanıb:

– Hüseyn hanı?! – teşvişle soruşdum.

– Hüseyn beşiyindedir. Harada olacaq? – Elşad teeccüble mene baxdı, baxışlarıyla taxtın böyründeki beşiyi gösterdi.

Men hele de gördüyüm kabusun tesirinde idim, baxsam bele meni saran dehşetden ne beşiyi, ne de içerisinde mışıl-mışıl yatan Hüseyni anışdırırdım.

Rengimin ağardığını, tir-tir esdiyimi gören Elşad başa düşdü ki, yuxu görmüşem. Su getirdi. Amma men su içmek iqtidarında olmadım. Bunun evezine Elşada sarılıb onu berk-berk qucaqladım, için-için ağlamağa başladım. O, duruxsa da meni anladı, daha bir söz demedi. Sadece sakitleşdirdi.

Başımız o qeder bela çekmişdi ki, çin çıxar qorxusu ile gördüyüm yuxunu dilime getirmeye de çekinirdim.

Aradan xeyli müddet ötdü. Hamileliyimin 5-ci ayını yenice tamam elemişdim. Bir gece ermeniler ateşkesi pozdular. Atışma sesleri geceyarısı

<< 1 2 3 [4] 5 6 7 >>