maşının arxasınca baxdım. Tezlikle maşının açıq penceresinden havaya burumlanıb qalxan tüstünü görende Elşadın artıq siqarete sarıldığını başa düşdüm. Maşın gözden itene kimi yerimden terpenmedim.

4 GÜN KEÇDİ.

Onun bizi emanet edib getdiyi bu evde Elşadı gözleyirdik.

Günortadan sonra idi. İş yoldaşı Aslan geldi. Eve keçmeden heyetde anası Almaz xalayla bir xeyli qaşqabaqlı halda ne baredese danışmağa başladı. Almaz xala oğlundan duyduqlarına heyret içinde elini üzüne apardı.

Mene onların arasında geden bu sirli söhbet bir az müemmalı qalsa da üreyime pis heç ne getirmek istemedim. Yeqin ki, ailedaxili şexsi meseledir düşündüm.

Aslan bir xeyli yubandı heyetde. Sonra yuxarı qalxdı.

Men onu görende ele zenn etmişdim arxasınca Elşad da gelecek, amma yanıldım. Bununla bele, ümidimi itirmedim. O, eve keçende sıxıla-sıxıla olsa da Elşadı xeber aldım:

– Qardaş, bes Elşad niye gelmedi?

Menim bu sualım Aslanı ele bil göyden yere çırpdı. Bir az da tutuldu. Köks ötürdü. Gözlerini menden qaçıra-qaçıra, haldan-hala düşerek tamam başqa söz dedi:

– Atasına xeber etmişik. Yeqin ki, artıq yola çıxmış olar.

Çaşqın halda ona baxdım:

– Niye? Ne baş verib ki? Atasına neyi xeber vermisiniz? Bes, axı Elşad…

Aslan çetin veziyyetde qaldığını izhar eden bir tövrle derinden ah çekdi. Xeyli özünü ele ala bilmedi. Amma yalan danışmağın menasız olduğunu özü-özlüyünde qet edib, dilini sürüye-sürüye dedi:

– Orada alem deymişdi bir-birine. Düzü, nece deyim, heç özüm de bilmirem! Meyitlerin bezisini hele götüre bilmemişik. Güman edirik, belke onların arasındadır. Texliyye qrupu yollanıb, belke bir xeber çıxar. – Son sözünü onu boğan qeherden gücle tamamladı.

Men onu dinlesem de artıq elimin-ayağımın titremesine engel ola bilmirdim. Dehşet içinde, yaşdan perdelenmiş gözlerimi oğlanın üzüne zillemişdim. Ele bilirdim beynimin içinde top atırlar.

Vahime içinde soruşdum:

– Ne meyit?

Uzun ve dehşetli derecede üzücü bir sükut yarandı arada. Bu sükut

<< 1 [2] 3 4 5 >>