isteyirsen?

Qadınların bu sözlerden sonra bir ağızdan hönkürtü ile ağlaması varlığımı silkeledi.

Qayınatam getmezden evvel xeberdarlığını etdi:

– İnşallah, Elşaddan bir xeber tutaram, inşallah, balasına göre rehm eder Allah! Amma bunu bil ki, o, qayıtsa da, qayıtmasa da bu uşaqların evi buradır. Onların başından bir tük eskik olsa, özünden küs!

O, bunu deyib, evden çıxdı. Qayınanam qanlı-qanlı meni süzdü. Sonra saçını-başını yola-yola ağı deyib ağladı.

Elşadın qohumları bir-bir gelib mene sarılaraq sebirli olmağı dileyirdiler. Bu anlarda heç kes göz yaşlarını saxlaya bilmirdi.

Ses-küyden qorxub çığıran Hüseyni sakitleşdirmek üçün bir vaxtlar Elşadla mene mexsus olan otağa keçdim. Qapını açıb içeri girende onunla burada keçirdiyim günler gözlerim önünde canlandı. Meni yeniden ağlamaq tutdu.

Hüseyni taxtın üstüne qoyub, özüm de yanında oturdum. Bu vaxt Elşadın emisi qızı Nazile içeri geldi. Ne halda olduğumu görüb, meni qucaqladı:

– Allahdan ümidini üzme! Rehm eder, inşallah! İnamlı ol! Bir de gördün bir möcüze baş verdi! O qeder olub ki, bele hadiseler. Allah bu balacaya bağışlasın Elşadı!

Gelinin sözleri üreyime az da olsa ümid işığı sepdi. O, mehribancasına bizi süzüb, baxışlarıyla Hüseyni gösterdi, ağlamaqdan qızarmış gözleri tebessümle qıyıldı.

– Gözlerini senden alıb. Amma eynen Elşadın özüdür. Nece de benzeyir. Allah atasını buna çox görmesin! İnşallah, şad xeberle geler emim!

Menim yanaqlarıma süzülen göz yaşlarımı silen Nazile qayğıkeş bir reftarla:

– Ağlama, gözelim. Bax, görersen, yaxşı olacaq her şey! Sen yaxşı terefini düşün, üreyine pis heç ne getirme! Ümidini qetiyyen itirme! Allah böyükdür, rehm edendir. İnşallah, qardaşıma rehm eder! – dedi.

Men ona sarılaraq daha da kövreldim:

– Yaxşı ki, varsan! Gözel üreyin var olsun, bacım! Yaxşı ki, ümid veren bu sözlerin var!

Nazile saçlarımı sığalladı. Üzümden öpüb dedi:

– Yoldan gelmisen. Elnareye dedim, indice yemek hazırlayır seninçün. Keçek metbexe, bir tike

<< 1 [2] 3 4 ... 6 >>