Yorgunum, Yorgun.
Sonu olmayan yolların
görünmeyen ucu gibi,hiç gelmeyecek
kervanları beklemek gibi seni beklemek
yüzümde yılların izi
gözlerim dalıp gitmekten yorgun

ben kendimle dargınım zaten
kalbimin aklımla savaşını izliyorum
mücadele çetin, sonuçsa yine hüsran
yarabere duygular içinde yüreğim benden yorgun

bu kaçıncı sigaram bir nefes almadan biten
Hangi yarım bıraktığım şiir bilmiyorum
insan kendinden soğur mu, ben soğuyorum işte
o kadar yabancı kaldım ki kendime
Can bedenden yorgun

Barışamadım bir türlü şu hayatla
Hep isyanlardayım kaderime kötü yazıma
Ne yaptıysam erişemedim biraz mutluluğa
Bir damla huzura hep geç kaldım ben
Artık dünya benden ben yaşamaktan yorgun

Çok dertlendim sorun etmedim
Yürüdüm asla dönüp arkama bakmadım
Yaşadığım her şey için bin defa yandım
Yinede yüreğimin derdinden kurtulamadım
Hüzün dolu geçmişim yarınlarımdan
Şimdiden yorgun

Ben böyle değildim
hiçbirşey olmasa seni hayallerimde yaşatırdım
gündüzleri dilimde, geçeleri düşümde olurdun
Bakma isyanlarıma sen
suç bende değil aslında be gülüm
gelmediğin o rüyalar yorgun.