olmasa bankın önüne gelin” – dedi ses.

“Kefdedir. Bu boyda devalvasiyadan, ixtisarlardan sonra hele de bankda işleyir” – deye ilk fikir ağlına geldi.

Avtomobili bankın önüne sürdü ve durdu. Düz 18:02-de bankdan işçiler çıxmağa başladılar.

Kimin taksini sifariş eden müşteri olduğunu bilmirdi. Bu anda her kesden ayrılan orta boylu bir xanım Turalın avtomobiline baxdı ve yaxınlaşaraq, arxa oturacağa oturdu.

“Salam. Sifarişi men etmişdim. Gedek” – deyen xanım arxaya yaslandı ve elindeki paketlerini yanına qoydu.

“Maraqlıdır, göresen bankda hansı şöbede işleyir? Marketinq? Müşteri xidmetleri?” – deye düşündü ve “o qeder orda işledim, bir defe bele maraqlanmadım ki, bu şöbeler ne edirler”.

Bu mövzularda özünden çox narazı idi.

Bankda 2009-cu ilde işlemeye başlamışdı. Universiteti bitirdikden 2 ay sonra iş tapmışdı. CV gönderdi, görüşe getdi ve işe alındı.

O dövrde Azerbaycanda banklarda iş tapmaq rahat idi – iqtisad fakultesi mezunu olmaq, xarici görünüşe diqqet etmek, normal danışıq bacarığının olması bes edirdi. Elbette ki, bütün bunları bir zeng de evez ede bilerdi, amma Turalın zeng edecek day-dayısı yox idi. Universiteti yeni bitiren ve eskerlikden geri dönen 22 yaşlı bir gencin bankda işe başlaması ela bir fürset idi.

Qısa daxili telimden sonra tecrübeli bir kredit mütexessinin yanında bir heftelik praktikadan ve formal imtahandan sonra Tural işe başladı.

İş çox rahat idi – kredit üçün müraciet eden insanlara melumat vermek, senedleri toplamaq, hesabatları hazırlamaq. 09:00-18:00 arası iş saatları. Nahar 13:00-14:00. Heftede 5 iş günü. Maaş 700 manat. Bankın tetil günleri dövlet resmi bayramları ile eyni günlerde idi. İllik tedbirler çox gözel ve rengli keçirdi.

Tural onunla universitetde oxuyan ve bankda işlemeyen sinif yoldaşlarının karyeralarına ve işlerine baxanda çox teeccüblenirdi: “Bir insan nece heftede 5 deyil, 6 gün işleyer? İllik tedbirler yoxdur, mezuniyyetler

<< 1 [2] 3 4 ... 9 >>