de çox qısa. Nahar da verilmir.”

Bir il bankda işledikden sonra kreditle avtomobil almaq istedi ve rahatca aldı. Yeni ve böyük bir “Cip”. Minimum ilkin ödenişle. Maaşının böyük hissesi kredite xerclense de, Tural rahat idi – 5 ile krediti bitirerem ve avtomobil menim olacaq.

2010, 2011, 2012. Eyni işler edirdi, etrafında eyni adamlarla ünsiyyetde olurdu.

2012-ci ilde Turalın vezifesi yükseldi – böyük bir filialda kredit mütexessislerinin rehberi teyin edilmişdi.

Maaşı artmışdı ve 1100 manat olmuşdu. Bonuslarla birlikde artıq 1500 alırdı.

25 yaşlı bir insan üçün kifayet qeder uğurlu sayılırdı – avtomobili var, yüksek maaş, stabil iş, az-çox bir vezife… Artıq evlenme zamanı da gelmişdi. Aile qurdu.

2014-cü ilin sonunda her şey başladı. Lenet olsun. O dönemde – “Cip” süren, yüksek maaş alan bir insanın ağlına bele gelmezdi ki, ilin sonunda her şey aniden deyişecek.

İlk devalvasiya her şeyi deyişdi. Bir anda. Ferqli banklarda işleyen tanışları işden çıxarılmağa başladı.

İxtisar…. Bu sözü hele de eşidende içinde gerginlik hiss edirdi.

Bu söz bir gün onun işlediyi banka da geldi çatdı. Kredit veren departamentde ixtisarla beraber borcların geri alınması şöbesinin işçileri artırıldı ve onlar güclenmiş rejimde işe başladılar.

Avtomobil krediti bitmemişdi. Evde temire başlamışdı. Evlendikde aldığı meişet eşyalarının kreditleri de üstünde idi. Bu da azmış kimi – bütün kredirler dollara bağlanmışdı.

Ve o gün geldi. İxtisar.

Elan edildiy gün hele de yadındadır. HR-ın otağına devet edilmişdi:

“Bankın veziyyetini bilirsiniz. Sizin, Tural bey, böyük zehmetiniz var bankın tarixinde ve işlerinde. Teessüf ki, bezen özümüz de beyenmesek, müeyyen qerarları almaq mecburiyyetindeyik.”

Artıq anlamışdı. Bundan sonra deyilenler ehemiyyetli deyildi.

“Burda saxlayın zehmet olmasa” – deye müşteri xanım müraciet etdi. Tural 2019-cu ile geri döndü. Reallığa. Xanım 4 manat

<< 1 2 [3] 4 5 ... 9 >>