pampersi kimi önceleri diqqet etmediyi kiçik xercler onu narahat etmeye başlamışdı.

Artıq üzünü de qırxmırdı seherler. Kefi heç yox idi. İş de axtarmırdı – olmayacağına da emin idi. Evde bir heftelik yaşayış üçün pul qalanda panika başladı.

Ne ise etmek lazımdır. Çevresinde özü kimi keçmiş bir neçe bank emekdaşının artıq taksi kimi xidmet etdiyini eşitmişdi. İlk başlarda “mümkün deyil” terzinde verdiyi reaksiya bu gün artıq “helelik başqa çarem yoxdur” düşüncesine deyişmişdir.

Bir gün seher qerarlı oyandı. Aile başçısıdır. Dikbaş ve çox seçici davranmaq kimi bir haqqı yox idi. Bu gün axşam artıq taksi sürücüsü kimi şehere çıxmalı idi. Avtomobili de var. Bir neçe taksi xidmeti gösteren şirketle elaqe saxladı, proqramları yükledi, depozitleri ödedi ve başladı.

Bir defe radioda bir iş adamının müsahibesini dinleyirdi. Adı yadında qalmayan insan dedi ki, bu gün Azerbaycanda tecrübe qeder aldadıcı bir söz yoxdur, çünki bir insan bir iş yerinde 5 il işleyir, eyni işleri edir ve bu müddetden sonra özünü tecrübeli insan sayır. Amma tecrübe başqa meseledir – daim inkişaf etdirilen, yeni biliklerle güclendirilen ve insanı çox ireli ve yükseye aparan meqamdır.

O günden etibaren “niye işsiz qaldım?” sualının cavabını daha derinden ve özünde axtarmağa başladı.

Onunla universitetde oxuyan telebe dostları ile görüşende onların aktiv ve süretle inkişaf etdiklerini görürdü. Bezilerinin danışıq terzi ve düşünce formaları bele deyişmişdi. “Göresen, bu adamlar nece deyişibler?” – deye düşündü ve növbeti hefte bir telebe yoldaşını axşam görüşe, çay içmeye devet etdi.

Rasim onun telebe yoldaşı idi. Universitetde sessiz, sakit bir oğlan idi. Bütün telebe yoldaşları arasında en yaxşı karyera eden o olmuşdu – böyük ticaret firmasında satış müdiri idi. Amma Tural emin idi ki, onun arxasında heç kim yoxdur. Rasim haqda “Eşşi, krışası var da, ona göre vezifeye oturdu”, – deye fikir bildire bilmirdi. Buna elave olaraq, o hem de bilirdi

<< 1 ... 3 4 [5] 6 7 ... 9 >>