geyindiyini, nece işlediyini ve bunun kimi çox mühüm meqamların canlı şahidi olurdum.
Heftede bir defe ona suallar verirdim – Novruz müellim, bu ve ya diger qerarları niye bele verdin? O da sebirle mene bir-bir esaslarını başa salırdı. Bir müddet sonra bu bizim aramızda verdiş olmuşdu – böyük bir peşekarın düşünceleri mene köçürülmüşdü sanki.
Rahatlığım o anda yox idi – amma mükemmel inkişafım vardı.
Özüne sual ver, Tural – geleceyin üçün rahatlığını pozdunmu heç?
Dördüncü meqam – özüme yatırım edirdim. Diqqet etdim ki, şirket insanların inkişafına yatırım edir, amma öz meqsedleri üçün. Lakin menim öz meqsedlerim vardı ve buna göre de men öz geleceyim üçün özüm vesait ayırmağa başladım. Öz hesabıma telimlere, seminarlara gedirdim, tedbirlerde iştirak edirdim, kitablar alırdım ve öz şexsi kitabxanamı qurdum.
Özüne sual ver, Tural – özüne yatırım edirdinmi?
Her şey eslinde bu sualların cavablarındadır. Geri qalan her şey behanedir.
Tural Rasimi dinleyerken onun her sözü sanki bir printerle beynine qalın herflerle çap edilirdi.
Görüşden sonra Tural sifariş qebul etmedi artıq – avtomobili ile deniz kenarına, bulvara getdi ve kioskda kofe aldı, orada oturacaqlardan birinde oturdu.
4 sual. Heç birinin de cavabı mende yoxdur. Men heç bu sualları indiye qeder düşünmemişem bele.
Heyat, özümüze verdiyimiz sualların cavablarındadır. esas mesele, doğru sualları qoymaqdır.
Meqsedlerim? Olmayıb. Neinki olmayıb, heç düşünmemişem bele. Mene ele gelirdi ki, her şey heyatda şansa, bexte bağlıdır.
Peşekar inkişaf? Heç ne etmemişem. 5 il bankda işledim, bir kitab bele oxumadım. Bankda teşkil edilen telimlere işden kenarda zaman keçirme imkanı kimi baxdım ve heç qeydler bele etmirdim. Bankda olan diger heç bir şöbelerin işleri ile maraqlanmadım bele.
Rahatlıq axtarırdım. Rasim danışanda yadıma düşdü – bankda işlediyim 2-ci ilimde mene bankın korporativ satış şöbesinde iş teklif
»Oxu zalına keç