Hem sevmek, hem de sevilmek insanın ehtiyacıdır.


Sevgi fitri ehtiyaclardandır. Yeni her bir insanın insan olduğu üçün sevgiye ehtiyacı vardır.

Eger siz acmış uşağınıza yemek vermeseniz, o özü yemek axtaracaq. Bu zaman onun hansı yemeyi seçeceyi melum deyil. O, zererli bir yemeyi de seçe biler. Eger insanın sevgiye olan fitri ehtiyacı düzgün temin olunmasa, o doğru yoldan sapar. Çünki o, fitri olaraq hem sevmek, hem de sevilmek isteyir. Eger onun sevgi hissi heqiqi sevgi mecrasında olmasa, bu hiss özüne mecaz rengi alıb doğru yoldan sapar.

Küçe mühitindeki sevgilere alude olmuş insanların çoxu ev mühitinde heqiqi sevgilerine cavab verilmemiş, Allaha qarşı sevgi yaradılmamış bir mühitde böyüyen insanlardır. Bu sebebden de onların sevgi hissi üzde mehebbet renginde olub, eslinde, insanı heqiqi sevgiden uzaq salan vasitelere yönelir.

Övadların sevgi ehtiyacına cavab vermek o qeder ehemiyyetlidir ki, en üstün ibadetlerden hesab edilir. Gözellikler önderi İmam Sadiq (e) buyurmuşdur:

“Musa ibn İmran (e) Allahdan: “İlahi, Senin üçün en üstün emel hansıdır?” – deye soruşduqda Allah-Teala: “Uşaqları sevmek. Çünki onların zatı Menim tövhidim üzerindedir”, – deye buyurub”.