1 İL 6 AY KEÇDİ.

Bir yay seheri yuxudan oyanıb eyvana çıxanda Elşadı seher idmanı eden gördüm.

Hele heç kim oyanmamışdı. Bunu fürset bilerek derhal heyete enib, yanına getdim.

Gözucu mene baxan Elşad geldiyimi görse de meşqine davam etdi.

Menim onu nece mehebbetle seyr etdiyimi görürdü. Sonda ellerini yerden götürüb, bir-birine çırpıb temizledikden sonra barmağının ucu ile koftamın eteyinden yapışıb, meni özüne xas bir eda ile yanına çekdi. Çenemi ovcunun içine alıb dodaqlarımdan deli bir istekle öpdü.

– Sabahın xeyir! – dedi. – Öyrede bilmedim de.

Men elinden çıxıb:

– Off, terlisen, Elşad. Get gir duşa. Bu istide sen de… – Narazılıqla onu süzdüm.

– Terliyem? Berekallah. – Elşad ters-ters meni süzdü. – Axır vaxtlar eceb behaneler getirirsen ha, gözel qız. Hele sebrimi basıram. Amma bu gedişle, deyesen, aramız deyecek. Deqiq bele olacaq.

Onun ne demek istediyini gözel bilib, gözlerimi süzdürdüm.

Elşad ağacın altındakı skamyada eyleşib yerinde yayxandı.

– Yaxşı yadıma düşdü. Ayın 8-i Kenanın toyudur. Nehayet, evlenir, eclaf. – Gözleri tebessümle qıyıldı. – Getmek isteyirsen? Hüseyni de götürek, birlikde gedek. Meni ne vaxt görseler anası, bacıları hemişe xahiş edirler ki, seni qonaq aparım onlara. Kenan onsuz da devet edib. Dilbedil tapşırıb ki, gelende Hüseyni, gelinbacını da getir.

Kenan beş bacının tek qardaşı idi. Onun toyu kim bilir nece temteraqla keçecekdi. Çünki doğmaları arzu-niyyetle bu günü çoxdan gözleyirdiler. Ve nehayet, könlüne yatan bir qızı ona adaxlamışdılar.

Men tereddüdle Elşada baxdım:

– Tanımıram axı. Sıxılaram orada, – deyib, Elşadın yanında eyleşdim.

– Tanış olacaqsan da. İstiqanlı insanlardır. Tez qaynayıb-qarışırlar. Sevinerler. Kenan mene qardaşdan da artıq olub da, bilirsen. Dar günümde de, şad günümde de yanımda olub. Onun toyunda iştirak etmesem, demek, kesdiyimiz duz-çöreyi tapdayıb keçmiş oluram. O tereflerin toylarının bir başqa lezzeti var. Dede-baba adeti ile keçir meclis. Bizim toylar

[1] 2 3 ... 5 >>