da.

Dillenmediyimi görüb, bir qeder mülayim tonda elave etdi:

– Burada seninçün bir ev tikdirecem ki, millet tamaşasına duracaq!

– Hmm…

– Başa düşmedim. Nece yeni hmm. Bu bir az müemmalı oldu. İnanmırsan?

Narazılıqla köks ötürdüm.

– Başa düşürem seni, amma biz ayrı ev-eşik olacağıq. Bize heç kim qarışmayacaq. Sen mene de görüm, yataq otağımız hansı semtden olsun? Vacib mesele budur e.

– Mene maraqlı deyil. Heyatımızda bütün qerarları sen verirsen. Ne vaxt menim fikrimi soruşmusan ki?

– Yox, sen nece istesen, ele olacaq. Kişi sözü verirem sene! Amma teklif edirem penceresi bağ-bağçaya açılsın. Teze gelinle qayınanası saçyolduya çıxanda bizi narahat etmesinler. – Anasını ve İlkinin gelecek heyat yoldaşını nezerde tuturdu.

– Tek derdimiz birce yataq otağıdır da.

– Meni maraqlandıran otaq oradır. Xüsusi olmalıdır. – Elşad şeytani bir tebessümle gözlerimin içine baxdı.

Bir hefte sonra Elşadın dediyi kimi evin tikintisi üçün ilk işler görüldü. Birinci merhele başa çatdı ve hörgü işleri başlandı. Bu minvalla birinci mertebenin divarları çox keçmeden hörülüb qurtardı. İkinci mertebenin hörgüsüne başladılar.

Elşad istirahet günleri rayona gelende işin gedişatı ile şexsen maraqlanır, ustalara tapşırığını verib gedirdi.

Her şey öz yolunda getse de meni Elşaddan ayrı qalmaq üzürdü. O ise bizi burada ne üçün saxladığının sebebini hele de açıb demirdi. Bir yandan da her gün Zeynalın gözüm önündeki hereketleri, halı-veziyyeti canımı boğazıma yığmışdı. Ele bir gün olmazdı narkotik istifade etmesin. Evveller başa düşmesem de, artıq üzüne baxan kimi anlayırdım. Rengi-ruhu, baxışları bunu özü açıb adama deyirdi.

Mene yer eden Elşadın bele bir insanla bizi bir damın altında qoyub getmeye nece razı olması idi. Bu günedek sesimi çıxarmasam da hemin gün artıq sebrim tükendi.

<< 1 ... 3 4 [5]