qeder tesir elemir?

10 GÜN KEÇDİ.

Hemin gün Leyla telefonu mene getirib qınaq dolu baxışlarını üzüme dikdi:

– İlkindir. Seninle danışmaq isteyir. Deyilesi sözü var, – deyib, yanımdan ayrıldı.

– Alo!

Xettin o üzünden İlkinin qüsseli sesi duyuldu:

– Salam, her vaxtın xeyir, gelinbacı.

Salamını aldıqdan sonra o, Hüseyni xeber aldı ve zeng vurmasının sebebini açıqladı:

– Bilirsen niye zeng vurmuşam? – Sözüne bir qeder ara verib, kederle elave etdi. – Elşad xeste yatır. Bir neçe defe hekim çağırmışıq. Dünen de yaxşı deyildi. Tecili yardıma zeng vurası olduq. Bu qeder ciddidir yeni veziyyeti. İşe de çıxmır. Belke gelesen? Gelsen yaxşı olar.

Telefon qulağımda sarsılmış halda onu dinleyirdim. Qeher meni boğdu, dillene bilmedim. İlkin xahiş dolu bir sesle yeniden mene seslendi:

– Elşadı kimese göre qurban verme. O, sizinçün canından keçer, gelinbacı. İnan ki, bunu eder. Ne olubsa olub, unudun bitsin. Barışın. Hüseyne xatir, qayıt gel eve.

Elim titreye-titreye gözümün yaşını sildim.

– Sen hazıram de, gelim getirim seni.

Ona cavab vermeli idim deye derhal özümü toplayıb, kövrek sesle dedim:

– Aha, oldu, deyerem.

İlkin razılaşıb zengi bitirdi.

Bu xeberden sonra ele bir halda idim ki, daha İlkini gözleye bilmedim. Atama eve getmek istediyimi bildirdim ve o da sorğu-sualsız meni Elşadgile getirdi.

Heyete keçende İlkin çardağın altındakı skamyada oturub qulağında telefon kiminlese danışırdı. Çox güman, nişanlısı ile. Bizi gören kimi yerinden qalxdı. Tez-telesik xudafizleşib söhbeti bitirdi. Bize doğru geldi:

– Men senden xeber gözleyirdim, gelinbacı… – deyib, meni de Hüseyni bağrına basdı.

– Gözleye bilmedim. – Doluxsunmuş halda eve teref baxdım.

Hüseyni menden alan İlkin güler üzle onu danışdırmağa başladı.

– Balaca kişi, adam da heç emisini atıb geder? Bes demirsen, emi darıxır burada sensiz? – Hüseyni öpüb, oxşadı.

Dözmeyib, Elşadı soruşdum:

– İlkin, neyi var, niye xestelenib?

İlkinin ifadesi deyişdi.

<< 1 2 3 [4] 5 6 >>