sataşdı. Kelmesi dodaqlarında sındı. Meni görende tutulub qaldı. Baxışlarını gözlerimden çekib, daha heç bir söz demedi.

Deli kimi ona sarılmaq istesem de yaxınlaşmağa cesaretim çatmırdı. Heç Elşad da adetinin eksine bunu menden istemirdi.

Müqessir adamlar tek başımı aşağı salıb, onun qarşısında büzüşmüşdüm.

Elşadın üzünü saqqal basmışdı. Rengi solmuş, evvelki şuxluqu qalmamışdı. Xeste olduğu her halından belli idi.

Meni eve qaytarmaq üçün dalımca gelende dediyi sözler qulaqlarımdan günlerce çekilib getmemişdi: “Çiyinlerime ele ağır bir yük qoyublar ki, daşımağa gücüm çatmır. Heç olmasa sen yanımda ol. Sen başa düş meni”.

Hüseyni dindirib-danışdırsa da bir gözü mende olan Elşad sonda dözmedi:

– Yerinden terpenmemeye and içmisen? – Mene irad tutdu.

Onun bu sözü meni bir anda üreklendirdi. Kövrelerek ireli yeriyib ona sarıldım. Xeyli buraxmadım.

Elşad sehheti ile bağlı uzun müddet müalice almalı oldu. Hekim içki, siqaret, eseb-gerginlik qetiyyen olmaz dediyi halda Elşad siqaretden el çeke bilmirdi.

Tezlikle Leyla gelin köçdü. Payızın ilk heftesinde İlkine toy etdiler.

<< 1 ... 4 5 [6]