çoxdan.
Evdekileri oyatmadan sessizce öz otağımıza keçdik.
Elşad şirin yuxuda olan Hüseyni mehebbetle süzüb, ona teref eyildi. Üzünden öpüb, etrini, qoxusunu ciyerlerine çekdi.
– Nefesim!
Sonra qaşının birini adeti üzre alnına qaldırıb gözucu meni süzdü. Buşlatını leng bir hereketle soyunub, mene uzatdı. Almaq isteyende bileyimden yapışıb qefilden özüne çekdi.
– Biz neyleyek? – Baxışları bedenimde gezdi.
– Birbaşa hamama! – Ters-ters onu süzdüm. – Başdan-ayağa siqaret qoxuyursan!
– Vessalam da. – Elşad üz-gözünü turşutdu.
– Bu kökde yatağa girmeyine icaze vere bilmerem.
Elşad bu sözüme bend imiş kimi derhal şert qoydu önüme:
– Onda zehmet çek, gel, özün yuyundur meni! Yoldan gelmişem!
Çox keçmeden Elşadın ardınca hamama getdim. Men içeri girende o, elini üreyinin üste qoyub, halsız halda dayanmışdı. Arabir üz-gözünü turşudub ufuldayırdı. Onu bele görende heyretden gözlerim irilendi.
– Elşad! Ne oldu?
Yaxşı görünmürdü. Dillenmeye qüvvesi çatmadı. Elinin işaresi ile meni yanına çağırdı. Çaşıb qaldım. Heyecanla tez ona yaxınlaşdım:
– Yaxşısan?
“Yox” menasında dilini nırçıldatdı. Bir az da ikiqat eyilib fısıldadı. Canımı qorxu bürüdü. Özümü daha da itirdim. Onu dikeltmeye çalışaraq:
– Ağrın var? Qurban olum, meni qorxutma!
– Boğuluram. Havam çatmır. – Elşad dişlerini bir-birine sıxaraq gücle dillendi.
– Gel, çıxaq bayıra! Derman getirim, iç!
– Yox.
Men bir az da telaşlandım:
– Nece yox? Görürem axı, yaxşı deyilsen. Gel! – Qoluna girib onu telesdirdim. Sözüm ağzımda qaldı. Bu anda duş açıldı ve su şırnağı tepemden aşağı axıb meni büsbütün islatdı.
Men diksinib, suyun altından geri çekilerek çaşqın baxışlarla Elşada baxanda o, celd belimden yapışıb, meni özüyle beraber tekrar suyun altına saldı. Bir hemlede özüne doğru çekib, deli bir ehtirasla yanıqlı-yanıqlı öpmeye başladı.
Sen deme, mene kelek gelirmiş. Men narahat halda onunla maraqlandığım vaxtda onun bir eli duşun düymesinde imiş.
Bir yandan
»Sizden Gelenler
»Oxu zalına keç