Elim-ayağım ese-ese, etrafa boylana-boylana bütün parçaları açdım ve 10 kağız toplayıb qoynuma gizlederek qaçar addımlarla arxama baxmadan oradan uzaqlaşdım. Özümü oğurluq etmiş kimi hiss edir, sanki arxamdan kimlerinse geldiyini duyurdum. Çox qorxurdum, lakin kağızlarda yazılanların marağı daha ağır basırdı.
Qaçaraq eve geldim ve otağıma keçib oxumağa başladım.
Kağız 1.
- Ata, hardasan? Niye bizi tek qoydun? Şehid olmağın vaxtı idi? Axı menim sene çox ehtiyacım var... O saqqallı kaftar mene tecavüz edende niye başını ezmedin? Bağışla, ata. Qoruya bilmedim namusunu. Meleyinin bedenini murdar elleri ile kirletdi. Bilirsen özü de kim idi? Senin sürücün. Senin önünde baş eyib sene yaltaqlıq eden Haqo...
Kağız 2.
- Öldürdüm onu, ata. Üstümden qalxıb eynini geyinende mene arxasını dönmüşdü. Bedenimin her yeri ağrısa da, ayaqlarımı hiss etmesem de en başdan beri stolun üstünde olan bıçaqda idi gözüm. Qalxıb soxdum küreyinden düz üreyine. Hem de defelerce. Mene tecavüz elediyi kimi yüzlere defe soxub-çıxartdım her yerine. Qisasımı aldım, amma yene de senden çox utanıram, ata.
Kağız 3.
- Bilirsen mene ne deyirdi, ata? “Öyündüyünüz saf qanınıza bizim qanımızı qatacağıq, hamınız bizim uşaqları doğacaqsınız, hamınızın övladları bizim qanımızı daşıyacaq”.
Günlerle meşede onun sözlerini düşündüm ve qaçdım. Ayaqlarımı hiss etmirdim, bedenim titreyirdi, hüşumu itirmişem.
Ayıldığımda Bakıda qospitalda idim. Bütün yaralarım sağalmışdı. Birce...
Kağız 4.
- Ata, sene bir söz demeliyem. Bilmirem nece deyim, utanıram senden. Ata men hamileyem. O şerefsizin uşağı var qarnımda. Anam deyir heç kimin xeberi olmasın, biabır olarıq. Aldırmağa da aparmır ki, eşidiler. Meni otaqdan çöle qoymur. Çoxlu dermanlar alıb getirir ki, “iç, uşaq düşsün”. Düşmür, ata. Ele bil berk-berk yapışıb bedenimden.
Kağız 5.
- Bu gün hamileliyim 5 ayı tamam oldu, ata. Ölmür itin balası. Qarnıma ağacla vururam, şalla berk-berk sıxıram, stolun üstüne çıxıb yere tullanıram. Xeyri olmur ki olmur. Mene

<< 1 [2] 3 4 >>