beraber yaşamaq istemirem. Qebrinin yerini bilmesem de, özünün harda olduğunu bilirem. Yanına gelirem, ata. Aç qollarını. Yene qucaqla meni, yene meleyim de, yene sığalla qızıl saçlarımı, yene öp gözlerimden...

Donub qalmışdım. Ellerim esir, bedenim buz kimi olmuşdu. Gözlerimden qeyri-ixtiyari axan yaşları durdura bilmirdim. Qeribe bir boşluğa, qeribe bir yoxluğa qerq olmuşdum. Sen deme llerce “deli” dediyimiz Afet hamımızda ağıllı ve qeyretli imiş.

<< 1 2 3 [4]