(26.2.1968, Ağdam r-nunun Çuxurmehle k. – 26.2.1992, Xocalı) – Azerbaycanın Milli Qehremanı (7.6.1992, ölümünden sonra).

Ehmedavar kend orta mektebinin sekkizinci sinfini bitirdikden sonra bir müddet kolxozda işleyib. 1988 ilde ordu sıralarına çağırılıb. Herbi xidmetini raket qoşunları hissesinde keçib. Ölkemiz heyecanlı günler yaşamağa başlayanda Xramort, Xanabad, Esgeran, Qarakend, Gülablı kendleri uğrunda geden döyüşlerde reşadetle vuruşub. 1992 il fevralın 26-da ermeniler Xocalıya soxularaq rus silahlı birleşmelerinin kömeyile şeherde qırğın töredende tankına oturaraq Qaraqaya kendi terefe üz tutub. Xocalıdan çıxan ehalinin xeyli hissesi bu kende sığınmışdı.
Dalbadal iki serrast ateş açmaqla düşmen mövqeyini bir göz qırpımında darmadağın edib. Bunu gören döyüşçülerimiz kendde sığınacaq tapmış qız-gelinleri oradan çıxarıblar. Az keçmemiş ermeniler yeniden Qaraqayanı hedefe alıblar. Cesur komandir düşmeni yene cavab ateşile qarşılayıb. Bu, onun son döyüşü olub. Bu döyüşde şehidlik zirvesine ucalıb.Evli idi. İki oğlu qalıb. Mezarı Ağdam şeherindeki Şehidler Xiyabanındadır.
Ed.: Vüqar Esgerov “Azerbaycanın Milli Qehremanları” (Yeniden işlenmiş II neşr), Bakı, 2010, seh. 248

Döyüş yoldaşı Veli Bayramovun dediklerinden:
“Canbulaq qeyri-adi bir yoldaş idi. Belke de taborda ondan çox çalışan döyüşçü yox idi. Harada bir emeliyyat olardısa ön cergede Canbulaq gederdi. O, bütün silahlardan atmağı yaxşı bacarırdı. Tankın her hansı hissesi xarab olardısa ele özü onu temir ederdi. Daha heç kimi gözlemezdi. Bu, vaxt baxımından bize çox lazım idi. Xocalı faciesi zamanı onu itirsek de, ehalinin tehlükesiz yere çıxarılmasında çox böyük xidmetleri oldu.”