(7.3.1966, Bakı ş. – itкin düşüb) – Azerbaycanın Milli Qehremanı (9.9.1992).

1984 ilde herbi xidmete çağırılıb ve Gürcüstan Respublikasının Duşefi şeherinde keşfiyyat mektebine gönderilib. 1986 ilde ordudan terxis olunub. DİN-in Yanğından Mühafize İdaresinde çalışıb ve Azerbaycan Politexnik İnstitutuna qebul olunub. Vetenperver oğul kimi ermeni tecavüzüne, soydaşlarımızın öz doğma yurdlarından qovulmasına bigane qalmayıb ve Şıx qesebesinde könüllülerden teşkil olunmuş müdafie batalyonuna üzv yazılıb. 1991 ilin dekabrında xidmet etdiyi batalyonun terkibinde Ağdam istiqametindeki cebheye yola düşüb. Umudlu, Xocalı yolu onun döyüş meydanına çevrilib. Umudlu kendinin sakinlerini tehlükesiz yere apararken xestelenib. Bir müddet müalice olunduqdan sonra yeniden döyüş yoldaşlarının yanına qayıdıb. Hemin günler Xocalıda tarixde misli görünmemiş facie töredilir. H.Nezerli idare etdiyi maşınla düşmen qarşısında manee yaradaraq uşaqların, qadınların tehlükesiz yere aparılmasında böyük şücaet gösterib. Son meqamda bir neçe döyüş yoldaşı ile meşeye çekilib. Sonrakı taleyi barede heç bir melumat yoxdur. Aileli idi. Bir övladı yadigar qalıb.




***

Qarabağ qazisi, silahdaşı Xelil Veliyevin dediklerinden:
“Hikmet Nezerli Azerbaycanda Silahlı Qüvveleri teşkil edilmeye başladığı vaxtlarda onun sıralarına qoşulanlardan biri olub. O öz rahat, qayğısız, firevan heyatını senger merhumiyyetleri ile evez etmişdi. Hem de ele bir yere gönderilmişdi ki, o, yaxşı bilirdi ki, oradan geri dönmek ele de asan mesele deyil. Men Hikmetle Xocalıya gelenden sonra tanış oldum. Men de Xocalı özünümüdafie taborunda xidmet edirdim. Komandir Aqil Quliyevin sağ eli olan Hikmet ele ilk günden desteye qorxmaz, vetenperer döyüşçülerin celb olunmasına yaxından kömeklik etdi. Onu yaxından tanıyan bir insan kimi deye bilerem ki, ele oğullara bizim çox ehtiyacımız var idi. Heyf, zalım felek neler etdi…. Xocalılar hansı zülmlere qatlaşmadı ki….”