ibaretdir ki, Qara Yusif barışın zeruretini mehz onların ortaq etnik mensubiyyeti – türkmanlığı ile esaslandırırdı: «Biz her ikimiz türkman xalqındanıq. Bundan sonra bir-birimize qarşı vuruşmamalıyıq, bundan artıq bir-birimizi ezmemeliyik. Bizlerden her birimiz düşmenlerimiz olan Rum ve Cığataylarla vuruşmalıyıq. Senin Şam ve Ruma hücum etmeyin, menim de Cığatayların üstüne getmeyim daha düzgün ve daha meqsedeuyğundur». Qara Yusifin bu çağırışı daha çox deklarativ xarakter daşısa da, iki cehetden önemlidir. Bir terefden, bu fakt Şerqi Anadolu ve Azerbaycan türklerinin vahid türkman şüuruna sahib olub özlerini Osmanlı ve Orta Asiya türklerinden ferqlendirdiklerini gösterir. Diger terefden, Qara Yülük Osmana Şam ve Ruma hücum etmeyi, yeni genişlenme istiqametini qerbe doğru yöneltmeyi tövsiye eden Qara Yusif gelecekde Ağqoyunlu tarixinin ana xettini teşkil eden ve Ağqoyunlu-Osmanlı ve Ağqoyunlu-Memlük qarşıdurması ve müharibeleri ile neticelenen inkişaf meylini sanki önceden sezmişdir.

Qara Yusifin bu xeberdarlığına baxmayaraq, terefler ara­sında döyüş baş vermiş, lakin bir netice elde olunmadığı üçün barışıq imzalanmışdır. Bu hadiseden sonra Qara Yusif Bidlise gelmiş ve Avnik hakimi Doladayı meğlub ederek qalanı ele keçir­mişdir. Bununla da o, Şerqi Anadoludakı qedim mülklerine sahib olmuşdur.

1406-cı ilin yazında Teymur sarayından vetenine dönen İspaniya elçisi Klavixo Qara Yusifin 10 minlik qüvve ile Xoy etrafını talan etdiyini ve Erzincan şeherini mühasireye aldığını yazır. Qara Yusif Azerbaycana hakim olmaq üçün Emir Teymurun nevesi Ebu Bekrin qüvvelerini meğlub ederek teymurilerin Azerbaycandakı ağalığına son qoymalı idi. Qara Yusif Qaraqoyunlu emirlerinin mövqeyini öyrenmek üçün yayı Aladağda, qışı ise Diyarbekr ve Ferat sahillerinde keçirmeyi, Cığataylarla münasibetleri gerginleşdirmemeyi teklif etmişdi. Qaraqoyunlu emirleri onun bu teklifine bele cavab vermişdi: «Eger Teymu­run Azerbaycana teyin etdiyi emirler olsaydı savaşmazdıq, lakin Ebu Bekr

<< 1 2 3 [4] 5 6 ... 13 >>