müqedderatının helledicisi ve esil hakimi idi. Sultan Arslan şah Atabeyin iradesinin müti icraçısı idi. Onun sultanlıq şerefi ancaq bununla qurtarırdı ki, adına pul kesilir ve xütbe oxunurdu. Bununla bele evveller ona tabe bütün erazilere tam nezaret etmese de, güclü dövlet hakimiyyetinin varlığı ilk növbede iri eyaletlerin hakimlerini ve Selcuqilerin reqibi Bağdad xelifesini qane etmirdi.

Ele ki Arslan şah sultan taxtına çıxarıldı, bundan sonra Eldeniz Bağdada elçi heyeti gönderib, xelife Müstencidden orada yeni sultanın adına xütbe oxunmasını teleb etdi. Ancaq Xelife Arslan şahı sultan kimi tanımaqdan imtina edib, yeni mübarizenin qızışdırılması üçün elverişli vaxtı gözlemeye başladı. Bele ki, Selcuqiler arasında Sultan taxtına Reyin nüfuzlu emiri İnancın başçılığı altında bir qrup emirin müdafie etdiyi başqa iddiaçılar da var idi. Xelifenin veziri İbn Hübeyre narazı hakimlere müraciet edib, onlan Sultan Arslan şaha ve Böyük atabey Eldenize qarşı çıxmağa tehrik edirdi. O, Rey hakimi İnanca, Marağa hakimi Nüsreteddin Arslan-Aba ibn Ağ-Sunqur Ehmediliye (1133- 1174), Fars hakimi atabey Sunqur ibn Medud Salquriye (1148-1161), Qum hakimi Sökmen ibn Qaymaza, Erdebil hakimi Ağ Quşa, Qezvin hakimi Alp Arquna bu cür çağırışla mektub gönderdi.

Emirler birleşene kimi Eldeniz onların hiylelerini bildi. İlk növbede hicri 556-cı il şaban ayının 9-da (3.08.1161) şahzade Mahmud şah ibn Mehemmedin terefdarları Hemedan yaxınlığında darmadağın edildi. Eldeniz Reyi tutdu ve oranı Cahan Pehlevana iqta kimi verdi. Rey hakimi İnanc, Sultan Arslan şahdan vassal asılılığını qebul etmeye ve öz qızı İnanc xatını Cahan Pehlevana ere vermeye mecbur oldu. Bunun ardınca Qum ve Erdebil hakimleri sultanın terefine keçdiler. "Sultan ve atabey onların üzrxahlığını qebul edib, bağışlanmaları haqqında teliqename yazdılar. Onlar Hemedanda sultan xidmetine girdiler, onlann eyaletlerinden yığılan gelir ve xerac sultan xezinesine gelirdi". Bundan sonra Qezvin hakimi Alp Arqun meğlub edildi ve

<< 1 2 3 [4] 5 6 ... 19 >>