geleceyin işidir. Ancaq biz qisasımızı bu gün almalıyıq.
1992-ci il yanvarın 30-da xalqımızın qehreman oğlu Sefa Axundov iş yoldaşları Viktor Seryogin ve Erestun Mahmudovla birlikde Bakıda “Şehidler xiyabanında mezara tapşırıldı. Azerbaycan Respublikası Prezidentinin fermanı ile Sefa Fetulla oğlu Axundova gösterdiyi şexsi şücaete göre “Azerbaycanın Milli Qehremanı” adı verilmişdir.
Sefa Axundov aileli idi. Onun iki oğul yadigarı qalıb. Ata hesreti ile yaşayan Yusif ve Emin orta mektebde oxuyurlar. Uzun iller milis sisteminde işlemiş şehid atası Fetulla Axundov ve müellime işlemiş şehid anası Maya Memmed qızı teqaüdçüdürler. Onlar ailenin sevimli oğlu Sefanın etrini şirin-şeker nevelerinden alır, uşaqları ovundurur, xiffet etmeye qoymur, gelecekde ataları kimi qeyretli vetendaş olmaq ruhunda terbiye edirler.
Sefa Axundov son derece mehriban aile başçısı idi. O, son illerde çekdirdiyi bir şeklin arxasında yazmışdır: “Ne vaxtsa oğlanlarıma acığınız tutub onları tenbeh etmek isteseniz, o zaman meni gözlerinizin qarşısına getirin ve menim xatirime onlara toxunmayın”. Ele bil ki, Sefa dünyasını deyişeceyini bilirmiş. Ona göre de öz sevimli balalarının qelbine deymemeyi vesiyyet edirmiş. Belke de buna göre, mehriban bir aile başçısı, sedaqetli bir er olduğuna göre onun ömür yoldaşı da çox yaşamayıb, dünyasını deyişdi. Atasız böyüyen uşaqlar ikinci zerbeye meruz qalaraq analarını da itirdiler.
Sefa Axundov qeyretli, vetenperver bir oğul olduğu kimi, hem de gözel xasiyyetli bir insan idi. O, ailenin sevimli oğlu, qohum-eqrebanın isteklisi idi. El-oba, dost-tanış ve iş yoldaşları arasında böyük hörmet qazanmışdı. Qohumlar Sefanı, Sefa da qohumlarını hedsiz derecede çox sevirdi. Amma bu mehribanlıq aleminde Seyyare xanım-Sefa-xala-bacıoğlu isteyi xüsusi yer tuturdu. Bu istekden qohumlar neinki incimir, Sefadan yerden göye qeder razı qalırdılar. Sefanın başqa xalaları da var. Bes ne üçün birini daha çox isteyirdi? Bu isteyin qısa bir tarixçesi var idi. Hele uşaqlıq
»Azerbaycan
»Oxu zalına keç