Daha doğrusu tullana-tullana.. Hele ki, normal geze bilmediyime göre.. Üzümdeki kederi yox edib gücle gülümseyerek anamı da güldürmek isteyirdim.. Mene göre fikir çekdiyini çox aydın göre bilirdim.. Vicdan ezabı çekirdim.. Anamın bilmeyi meni hem utandırırdı, hem de ona eziyyet verdiyim üçün rahatlıq tapa bilmirdim.. - Oğlum, yaxşısan?.. Elimdeki devetnameye baxıb danışırdı.. Bayaqdan elimde saxladığıma inana bilmirem.. Devetnameni kenara ataraq gülümsemişdim.. - Yaxşı olacam.. Narahat olma.. - Hele de gec deyil de, Ümid.. Bilirsen?!.. - Ana, xahiş edirem bir de bu mövzunu açma.. O başqasını sevir.. Her defe bu sözü mene dedizdirme..Xahiş edirem.. - Yaxşı, Ümid, yaxşı... "" "" "" Üç gün sonra tam hazır güzgünün qarşısında dayanmışdım.. Sevdiyim qızın nişanına gedirdim.. Güzgüdeki eksime baxıb danışmağa başladım: - Hey! Mene baxan axmaq! Sene iki kelime sözüm var.. Sen: - Qorxaq ve cesaretsizsen! Vessalam! Sene hele bu da azdır.. Ne olursa yaxşı olur!.. İndi ise o heç kime lazım olmayan sirke satan üzünü düzelt! Sen nişana gedirsen, yasa yox! Gülümse, axmaq, gülümse!... Qebul et! Sen meğlub oldun! İndi ise: - Gülümse!!!... "" "" "" Nişan öz axarında gedirdi.. Yerinde sayan yalnız men idim.. Qohumlardan aralaşıb arxa terefe keçmişdim.. Atamın gözünden uzaqlaşıb içki bakalımın ne boş, ne de dolu qalmağına imkan vermirdim.. Sanki sonda atam menim veziyyetimi başa düşmeyecekdi.. Ancaq bu deqiqe kimise fikirleşecek veziyyetde deyildim..Heç vaxt hiss etmediyim kimi özümü zibil kimi hiss edirdim.. Eznik, yorğun ve ruhen çökmüş kimi.. Qolumun gipsde olmağı menim xeyrime idi.. Her deqiqe oynamaq üçün gelib zehlemi töken yox idi.. Gözlerimin axdığını hiss edirdim.. Feride Hesenin qoluna girib çıxıb gedirdi..Beli! Menim Feridem!.. İndi ise bir başqasının nişanlısı idi.. Ele bu deqiqeden etibaren özüme söz verdim ki, bir de Feridenin adını ağzıma almayacam.. Bu mene yaraşmaz.. Onsuz da adam içende boş-boş sözler ved edir.. Ağlım başımda olanda axı bu üreye nece başa salasan

<< 1 ... 3 4 [5] 6 7 >>