Feride onu sevmirdi.. Boğazımı temizleyib danışmağa başlamışdım.. - Yaxşı, bes men ne ede bilerem?.. Menden ne isteyirsen?.. Dayımla danışmağımı?.. - Yox.. Onsuz da seni eşiden deyil!.. - Yaxşı.. Bes ne?.. - Evlen menimle!.. Ümid, son çarem sensen.. Xahiş edirem, evlen menimle!... Özümü yer küresinden çıxmış, yeni bir dünya keşf etmeye çalışan lakin heç ne elde ede bilmeyen, beyni tamamile yanmış biri kimi hiss edirdim.. Ümumiyyetle hal-hazırda keçirtdiyim hisslerin bir terifi yox idi.. Men az önce ne eşitmişdim?!.. Düzmü eşitmişdim?!.. Heyecandan, esebden, stresden üreyim bulanaraq gözlerimin önüne qaranlıq çökmeye başlamışdı.. Bu qız meni ne zenn edirdi?!.. Başımı qaldıraraq qan tutmuş gözlerimi Feridenin gözlerine zillemişdim.. - Sen ne danışdığını bilirsen?!.. Sen meni ne zenn edirsen, Feride?!!.. Men başqasının nişanlısını götürüb aradan çıxacaq qeder şerefsizem?.. Meni bele tanımısan, sen?!.. - Ümid.. - Kes sesini!.. Onsuz da senin özbaşınalığın serhed tanımır!.. Get!.. Feride heç ne demeden ağlayaraq qaçıb getmişdi.. Mene qalan ise heyvan kimi bağırıb skamyanı tepiklemek olmuşdu.. Men bu gerçekleri bildiyim halda nece heyatıma davam ede bilerdim axı?!.. Zibile qalsın!!!..."

<< 1 2 3 [4]