EVLEN MENİMLE!...

Bölüm-9

İller evvel.... 1986-cı il....

On sekkiz yaşım var idi.. Mektebi teze bitirmişdim.. Kend yeri olduğu üçün yalnız mekteble kifayetlenmişdim.. Onsuz da oxumağıma icaze yox idi.. Hem atam, qardaşlarım, hem de sevdiyim Rüfet buna icaze vermemişdi..
Bir yerde oxumuşduq.. Uşaqlıqda yaxşı parta yoldaşı, yaxşı dost olsaq da, zamanla bu yaxınlıq sevgiye doğru getmişdi..
Artıq iller idi ki, bir yerde idik.. Ailelerimiz de meseleden xeberdar idi..
Rüfet Bakıda universitete qebul olmuşdu.. Aramıza 4-il girmişdi.. Çox kederli idim.. Bütün günü dinib-danışmırdım..
Her defe gizlin yerimizde görüşende Rüfet mene tesginlik verir, her şeyin yaxşı olacağına inandırırdı..
Gelecekde evlenib Bakıya köçmeyi, orda işleyib, orda yaşamağın xeyalını quraraq meni de pis fikirlerden uzaqlaşdırırdı..
Eslinde, bezileri üçün az, bizim üçün ise ömre bedel 4-il ötüb keçmişdi.. İndi ise növbe esgerlikde idi.. Aramıza giren mesafeler bitmek bilmirdi.. İkimizde qovuşmaq üçün sebrsizlenirdik..
"" "" ""
Bir gün günorta Rüfetin anası, nenesi ve bir neçe qadın qapını açıb heyete daxil oldular..
Anamla danışaraq Rüfet esger getmezden önce "he" mi edib üzük taxmaq istediklerini bildirdiler..
Anam atamla danışıb xeber edeceyini deyerek qonaqlarımızı yola salmışdı..
Üç gün sonra elçilik, bir hefte sonra da nişanımız olmuşdu.. Uçmağa qanadımız yox idi.. İkimizinde sevinci yere-göye sığmırdı..
"" "" "" "
Hemişeki tek Rüfet saçlarıma sığal çekir, xoşbext günlerin çox yaxında bizi gözlediyini fısıldayırdı..
Ayrılıq meqamı gelib çatmışdı.. Dünen gece dan yeri sökülene qeder bir yerde olsaq da, yene de bir-birimize doymamışdıq..
Bizim kendden çox idi esger gedenler.. Her kesin içinde yalnız Rüfet aramızdakı mesafenı qoruyaraq mene yaxınlaşıb:

- Allah amanında.. Darıxma.. Bu günler de tez keçecek.. Sen dua et..
Gözümden axan yaşı elimle qurulayıb mecbur gülümsemişdim..
- Özüne yaxşı bax.. Pıçıltı ile gücle danışmışdım.. Dırnaqlarımı qoluma keçirib dayanmışdım..

[1] 2 3 ... 8 >>