qeder çırpınsam da elinden azad ola bilmirdim..
Bir neçe deqiqe sonra qarnımda hiss etdiyim ağrı ile gözlerimin önüne qaranlıq çökmüşdü.. Elnur dayanmadan üzerimde dala-qabağa gederek zövqden inildeyir, meni ise ebedi olaraq mehv etdiyini derk etmirdi...

Bir saat sonra otağımda oturub pencereden gecenin qaranlığını izleyirdim.. Başıma gelenlere inana bilmirdim.. Yox.. Men sadece yuxu görmüşem.. Son 20 gün qalıb.. Rüfet gelecek ve bizim toyumuz olacaq.. Biz xoşbext olacağıq..
Bedenimde hiss etdiyim ağrılar yaşadıqlarımın yuxu yox gerçek olduğunu bağırırdı.. Rüfetle men artıq "biz" deyildik.. Biz mehv olmuşduq.. Biz bitmişdik..

10 gün keçmişdi.. Özümü öldürmeyi defelerle ağlımdan keçirsem de, Rüfeti son defe görmemiş, onun gözlerine doyunca baxmamış bunu etmek istemirdim..

Bu gün seher kende ses yayıldı.. Hamı bir ağızdan danışırdı.. Yaşarın oğlu Elnur Aqşinin qızı Nermini qaçırdıb.. Toy hazırlığına başlayıb aileler..
Qanım damarımda donmuşdu.. Onsuz da men ona yar olmaqdansa özümü öldürmeyi seçmişdim.. Amma bunu niye etmişdi?!.. Niye menim heyatımı mehv etmişdi?!.. İndi de heç ne olmamış kimi qız qaçırıb özüne toy edirdi?! Onu yalnız Allaha hevale etmişdim..
"" "" "" "
- Nur üzlüm.. Gül qoxulum.. Nece darıxmışdım senin üçün.. Rüfet meni gah özünden aralaşdırıb üz-gözüme tamaşa edir, gah da qolları ile berk-berk sinesine sıxaraq saçlarımı qoxlayıb meni öpüşlere qerq edirdi..
Men amma qollarımı qaldırıb aylardır qoxusuna, simasına hesret qaldığım sevdiyimi qucaqlaya bilmirdim.. Özümü kirlenmiş hiss edirdim.. Men Rüfete, onun sevgisine layiq deyildim.. Betnimde Elnurun uşağı olduğu halda men nece Rüfete layiq ola bilerdim?!.. Bu gün bu işgenceye son verecekdim.. Hem betnimde her gün böyüyen bu uşağı, hem de özümü bu kirlenmiş heyatdan azad edecekdim..
- Ne olub, qurban olduğum niye danışmırsan?!.. Niye bikefsen?!.. Nese gözüme yaxşı deymedin.. Sevinmedin yoxsa sağ qayıtdığıma?!.. Ya kimse gülümün xetrine deyib?!..
- Rüfet.. Sesim titreyirdi.. Amma

<< 1 2 [3] 4 5 ... 8 >>