olmasan men yaşaya bilmerem!.

İnan ki, arxanca men de gelerem!.. Bura gel, dedim!..
- Niye?!.. Kim üçün?!.. Aylar önce tecavüze meruz qalıb, indi ise o itin uşağını betninde gezdirdiyi biri üçün?!.. Bunu özüne de, mene de etme!.. Icaze ver kirlenmiş namusumu özüm temizleyim.. Men sene xeyanet etmedim, sevdiyim!.. Menim heyatımı mehv etdiler!.. Bize qıydılar!.. İndi men de hem özüme, hem onun uşağına qıyacam!.. Men onu da, özümü de öldürecem!.. El çek menden!... Men sadece seni son defe görmek istemişdim.. Bağışla meni!..

Geriye qalan son addımları da atıb ellerimi açaraq gözlerimi yumub özümü havanın axışına buraxmışdım..
Zerble daşa çırpılıb gözlerimi açmışdım..
Rüfet yere uzanıb berk-berk qolumu sıxırdı..
Çırpınıb elinden çıxmaq istesem de ele möhkem sıxmışdı ki, bunu bacara bilmirdim..
- Şahnaz!.. Ya mene kömek et burdan çıxaq, ya da indi ikimiz de burdan özümüzü atıb cehennem oluruq!.. Ya ikimiz de ruhumuz bedenimizden çıxacaq öleciyik, ya da birlikde el-ele verib bir-birimizin yarasını sağaltmaq üçün çabalayacağıq!..
Zülmle Rüfet meni yuxarıya doğru çekdi.. Qollarını belime dolayaraq başımı sinesine sıxıb hönkürerek ağlayırdı..
Bir kişinin heqiqeten canı yanmazsa gözünden yaş çıxmaz..
İller ötüb men hele de Rüfetin hönkürerek ağladığı o sehneni unuda bilmirem.. Her gece kabusla oyanıram.. Niye bu heyat bize bele çirkin bir oyun oynadı?!.. Hele de cavabını tapa bilmirem..

Deqiqeler sonra Rüfet elini qarnıma qoyaraq derinden nefes almışdı..
- Neçe aylıqdır?..
- Bir.. Ağlamaqdan danışa bilmirdim..
- Kim?!.. Kim qıydı sene?!.. Men senin saçının teline toxunmağa qıymadığım bir halda kim qıydı sene?!..
Başımı yox menasında yelletdim..
- Kim, Şahnaz, kim?!..
Tekrar başımı yox menasında yelletdim..
- Soruşma.. Seni oda atacaq heç ne danışmayacam..
- O.. Sene.. Rüfet danışmağa çetinlik çekirdi..
Her şeyi evvelden danışaraq ellerimle üzümü qapayıb hönkürürdüm.. Yalvardım ona.. Etme dedim!.. El çek menden!.. Seni çağırdım!.. Amma gelmedin!..

<< 1 ... 3 4 [5] 6 7 8 >>