EVLEN MENİMLE!...

Bölüm-10

Otağımın qapısı bir defe döyülerek anam otağa daxil olmuşdu..
- Boş yere gözlerini yumma Ümid yatmadığını bilirem..
- Yaxşı, men teslim.. Gülerek gözlerimi açıb yatağımda oturaqlı veziyyeti almışdım...
- Niye neçe gündür menden qaçırsan?.. Danışdın Feride ile?..
- Yox.. Getmişdim amma danışa bilmedim..
- Niye!?.. Niye bele edirsen axı?.. Gözleyirsen toyu olsun getsin?.. Bes sonra nece olacaq?.. Buna nece dözeceksen?.. İcaze ver men danışım Feride ile.. Belke hele de bir şansınız var?..
- İstemirem... Yox.. Danışma.. Onları gördüm.. Çox xoşbext idi.. Onun yanında xoşbext idi.. Buna mane ola bilmerem.. Xahiş edirem bu mövzunu bağlayaq.. Feride artıq nişanlıdır.. Başqasını sevir ve yaxında toyu olacaq, vessalam..
- Yaxşı, Ümid.. Nece meslehetdir.. Men gedim metbexe işlerim var.. Nese istesen de getirim.. Üreyini sıxma.. Demek, qismet deyilmiş..

Anam getdikden sonra telefonu götürüb wp'da Feridenin profil şekiline baxırdım..
Qismet.. Eşidirsen Feride?.. Anam deyir ki, demek qismet deyilmiş.. Qismetim deyildinse ne deyib üreyime, beynime, bütün ruhuma yerleşirdin, he?!.. Niye de, niye?!.. Bizimle bağlı ne xeyyalarım var idi.. Hamısını sen mehv etdin, Feride.. Sen!..
"""""""
Feride...

Günler öz axarı ile davam edirdi.. Qismetime boyun eymişdim.. Artıq ne anama qarşı çıxırdım, ne Hesene serhed tanıyırdım..
Ümid üreyimin bir küncünde ebedi sakini olaraq qalacaqdı.. Ümidi beynimde bitirerek heyatıma davam edirdim... Daha doğrusu Ümidi beynimde bitirib heyatıma davam etmek üçün her gün sürünürdüm.. Buna yaşamaq demek olmazdı..

Hesen her gün gelerek meni yemeye aparar, müxtelif hediyyelere boğardı.. Aldığı bütün hediyyelere canderdi gözucu baxıb eve gelen kimi de otağın bir küncüne atardım..
"" "" "

Çengele batırdığım eti ağzıma qoyaraq çeynemeye başladım..
- Mmmm, gözlerimi yumub etin möhteşem dadının ağzımda yayılmasının zövqünü özüme bexş etdim..
Sevil - Feride xanim, deyesen yemeyi beyendiniz?..
- Hem yemek, hem

[1] 2 3 ... 7 >>