EVLEN MENİMLE!...

Bölüm-11

Elini divara söykeyerek qan-ter içinde nefesini nizama salamağa çalışırdı.. Eseble dayanmadan zengi basırdı.. Bir neçe saniye sonra qapı açıldı.. Çantasını hirsle yere tullayıb gödekcesinin sepine el atdı.. Nehayet üstünde olan bütün lazımsız şeylerden qurtulub rahat nefes alaraq anasının suallarını cavabsız qoyub otağına girerek qapını möhkem çırpdı.. - Hesen.. Hesen.. Dodağının altında bir neçe defe eyni adı pıçıldayaraq az evvel Hesenin eseble yolduğu saçına el atdı.. Saç dibleri hele de göyneyirdi.. Bunun cavabını vereceksen, eclaf!.. Sen hele Ferideni yaxşı tanımırsan!.. Mene el qaldırmaq ne demekdir göreceksen!.. Lenete gelmiş!... "" "" "" " Ümid... Heyatım çovğunlu qışdan ibaret idi.. Saralıb-solaraq her budaqdan düşen yarpaq kimi heyatımdan günler sovrulub gedirdi.. Artıq uzun zaman idi Ferideni görmürdüm.. Yaxınına gedib saatlarca onu penceresinden de izlemirdim artıq.. Bu düzgün deyildi.. Onu tamamile yaddaşımdan silmeli idim... O, artiq başqasına aid idi.. Onun haqqında dayanmadan düşünmek mene yaraşmazdı.. Qulaqlarımı kar, gözlerimi kor, üreyimi ise ömürlük iflic etmeli idim... "" "" "" Dayanmadan çalan telefon zengi bütün eseblerimi tarıma çekmişdi... Ses kesildi.. Gözlerim yumulu olsa da beynim artıq oyanmışdı.. Bazar günü hansı merdimazar idi axı bu!?.. Deyinerek telefonu elimi götürdüm.. 8:32!.. Dilimdeki söyüşü Fatehin ünvanına havaya sesli buraxaraq yerimde dikeldim.. İndi men ona zeng edirem.. Bir-iki-üç.. Zeng açıldı.. Ona danışmağa imkan vermeden bir neçe yağlı söyüşlerimle onu bezeyirem!.. O ise evezinde gur sesi ile ürekden gülüb qulaq perlerimi zedelemekle meşğuldur.. Dünen gece içginin verdiyi tesirin neticesi olaraq başım qazan kimidir.. Az qalır ki, partlasın.. Fatehin sesi ise, zehrimara qalsın, lap duz-biber oldu!.. Üzümü turşudub barmaqlarımla gicgahımı sıxıram.. Ağrı dözülmezdir.. Üreyim bulanır!.. - Hey!.. Özüne gele bildin?.. Ya hele de dünen gecenin tesirindesen?!.. Gözlerimi qıyıb dünen geceni

[1] 2 3 ... 8 >>