"" EVLEN MENİMLE!...

Bölüm-13

Ümid....

Otağımın qapısının açıldığını hiss edib gözlerimi yumdum.. Dünene qeder gözlerimde keder var idi.. İndi ise hem sevinc, hem sabahın heyecanı, hem de geleceyin mene ved etdiyi Feridem ile birge olan xoşbextliyi var idi.. Düzdür Feride xanımın isteyine göre evlenib sonra boşanmalı idik amma özüne gülürdü.. Çetini nikah masasına oturana qederdir sonrası ise öz - özünden hell olunacaqdı.. İstemirdim anam gözlerimden bunları oxuya bilsin.. Sabah ki, hereketimden sonra çox guman ki, hamı bize qarşı olacaq, dayım pis veziyyetde qalacaq, bütün qohum - qonşu bizi qınayacaq ... Atam haqqında ise ümumiyyetle düşünmek istemirem.. Yenice pöhrelenmiş heyat eşqimi mehv etmek niyyetinde deyilem.. Olsun.. Her şeye razıyam.. Ferideye göre her şeye deyer.. - Boş yere gözlerini yumma, Ümid.. Seni men dünyaya getirmişem.. Ovcumun içi kimi tanıyıram seni.. Sen bu qeder rahat biri deyilsen ki, saat 12 olmamış yatasan.. "Ah, anam...".. Gözlerimi açıb gülümsedim.. - Buyur, sultanım.. - Sabah toya gedeceksen?.. - Niye de yox?.. Elbette gedecem.. - Amma men istemirem sen gedesen.. Özüne niye bunu edirsen, Ümid?.. Qal evde.. Deyerem soyuqlayıb... Yerimde oturaqlı veziyyeti alıb anamın ellerin ovcuma alaraq öpdüm.. Narahat olma, sultanım.. Her şey yaxşı olacaq.. Sene söz verirem.. - Amma.. - Sultanım, xahiş edirem bağlayaq söhbeti.. Get yat men de yatıram onsuz da.. Yanağından öpüb başımı yastığıma qoyaraq bir qolumu da gözümün üstüne qoydum.. Qapının sesinden başa düşdüm ki, anam artıq gedib.. Gözlerinde mene göre hem keder, hem de Feride ile vaxtında danışıb onu qaçırtmadığım üçün inciklik var idi.. Sabah günün sonunda belke de en çox anam sevinecekdi.. Gülümsedim.. Sabahı fikirleşdikce heyecandan özüme yer tapa bilmirdim.. Lenet şeytana!.. Yata bilmirdim.. Artıq saat 4 - e işleyirdi.. Siqareti ve yandıranı götürüb eyvana çıxdım... Bir neçe deqiqe sonra yan eyvanda atamı gördüm.. Heç ne demeden başını sağa - sola ederek otağına keçdi.. Ayrı

[1] 2 3 ... 8 >>