- Ne yazırsan, Feride?!.. Heç henanın yeridir?!.. - Sen bilmersen.. Bitti!.. Başımdakı fatanı çıxararaq stolun üstüne qoyub vereqide onun üstüne qoyaraq Ümide baxdım.. Gede bilerik.. Gel getdik.. - Kime yazdın onu?.. Feride gözlerin süzdürerek - Hesene!.. - Heç olmaya ürekden tikan çıxacaq bir şey yazdınmı?.. - Emin ol ki, tüstüsü başından çıxacaq.. - Nese yazmasan da tüstüsü başından çıxacaq onsuz da.. Onun cavabı hele mendedir.. Sene toxunduğu bütün barmaqlarını bir - bir qırıb.. Neyse gel görüm bura.. Ehtiyatlı ol.. Ümid Ferideni qucağına alaraq ehtiyatla yere qoydu.. " Men bu gün ölmesem yaxşıdır" - Ümid dodağının altında deyinerek üzünü yana çevirdi.. Feride özünü tamam itirmişdi.. Ümide yaxın olmaq onun olan qalan ağlını da yox edirdi.. Bir - iki addım geri çekilib Ümide baxdı.. - İndi hara gedirik?.. Sesi esirdi.. Dişleri dayanmadan bir - birine deyirdi.. Bilmirdi üşüyür ya heyecandandır.. - Üşüyürsen?.. May ayı olduğu üçün Ümid teeccüblenmişdi.. - Yox.. Men.. Yeqin ki, heyecandandır.. - Yaxşı, gel gedek.. Bir az da burda dayansaq alem deyecek bir - birine.. Ümid Feridenin elinden tutaraq heyetin arxa terefinde yerleşen çıxışına doğru apardı.. Maşına yaxınlaşıb dayandılar.. - Axı bu başqa maşındır?.. Ümid maşının qapısını açıb Feridenin arxa oturacaqda oturmasına kömeklik etdi.. Feride rulda Fatehi ve onun yanında eyleşmiş Feridi görüb teeccüble Ümide baxdı.. - Menim evime aparacaqlar seni.. Men hele burda qalmalıyam.. Sonra gelecem.. Ümid edirem o vereqde menimle qaçdığını qeyd etmemisen.. - O qeder de cesaretliyi deyilem.. Bunu dayına özün açıqlayacaqsan.. Meni qaçıran sensen.. - Menim sene sözüm yoxdur, Feride.. Uzan oturacağa maşında görünme.. Ümid üzünde gülüşle maşının qapısını örtüb heyete keçdi.. İsti olduğu üçün bütün qohumlar heyetde eyleşmişdi.. Ümid anasının yanında yerini alıb rahat nefes aldı.. " Oh, çox şükür.. Yaxşı qurtardıq.."... - Ümid, oğlum, yaxşısan?.. İsteyirsense sen get restorana.. Orda gözle bizi.. - Elayam, sultanım... Her şey

<< 1 ... 3 4 [5] 6 7 8 >>