zaman Hesenin üstüne hücum çekdi.. - Sen kime hede - qorxu gelirsen, eclaf?!. Hesen ağzındakı qanı tüpürerek Ümide baxdı.. - Ona sen kömek etmisen!.. Onu sen qaçırmısan!.. Bunun cavabın vereceksen!.. Vereceksiniz!.. İkinizde!.. Otağa yayılan ses ile her kes susmuşdu... Rüfet beyin Şahnaz xanıma vurduğu şille qulaqları kar etmişdi.. - Senden defelerle soruşdum men, Şahnaz!.. Feride bu işe razıdırmı?!.. Seni heç vaxt bağışlamıyacam!.. Çox heyf!.. İtirdiyim illerime heyf!.. - Ümid!.. - He, dayı.. Rüfet bey elini üreyine sıxıb eli ile Ümidi çağırdı.. - Mene Ferideni tap.. O menim her şeyimdir.. Tap onu.. Tek qoyma onu.. - Dayı, sakitleş.. Narahat olma.. Tapacam.. Söz verirem.. Ümid arxaya çönerek qışqırmağa başladı: - Ne baxırsınız?!.. Hamınız çıxın gedin!.. Toy olmayacaq!.. Gülnaz xanım evi boşaltmışdı.. Şahnaz xanım evin bir küncünde qısılıb qalmışdı.. Rüfet bey ise siqareti siqarete calayırdı.. Gücle nefes alırdı.. Feridesiz dünya yox idi ona.. Feridenin özüne qesd ede bileceyini düşündükce dünya gözünde kiçilirdi... Vahid bey gözünü Ümidden çekmirdi.. Ümid atasının baxışların hiss edib ona teref baxmırdı.. - Ümid, get Feridemi getir.. Onu mene sağlam şekilde tap getir.. Rüfet bey ilk defe idi ki, başqaları yanında hönkürüb ağlayırdı.. Mene Feridemi getir.. Ümid dayısını qucaqlayaraq - Bağışla meni.. Evvelden Ferideni tek qoyduğum üçün bağışla.. Ferideni tam sağlam halda getirecem sene söz verirem.. Özünü ele al.. Men eminem ki, o tam sağlamdır, yaxşıdır.. Feride özüne nese edecek qeder aciz biri deyil... Çıxar beyninden bu fikirleri.. - Ana, su getir.. Rüfet beyin telefonuna mesaj gelmişdi.. Mesaj Ferideden idi.. Rüfet bey telesik mesajı açaraq oxumağa başladı: -" Heç bilmirem ne yazım.. Bağışla demeye üzüm yoxdur.. İllerdir mene çekdiyin eziyyeti heç etdim.. Sen dünyanın en yaxşı atasısan.. Sen mene möhteşem ata oldun, amma men sene yaxşı övlad ola bilmedim.. Seni hamının yanında başı aşağı etdim.. Bilirem ki, üz - üze gelsek bunları sene deye bilmeyecem.. Men

<< 1 ... 5 6 [7] 8 >>