Dayım menim belimi qıracaq!.. O boyda kişiye dayanmadan ne qeder yalan danışmışam xeberin var?!.. Offf, Feride, offf! Eseble qışqır - bağır salaraq danışsam da Feridenin sesinin kesildiyini hiss edib nehayet bir yerde dayanmışdım.. Yatıb-yatıb toy günü gedib qızı qaçıran men indi de özüme olan hirsimi Ferideden çıxırdım.. Derinden nefes alaraq ellerimle üzümü aşağı - yuxarı çekib eseble saclarımın arasından keçirmişdim.. Sakitleşmeye ehtiyacım var idi.. Yarım saat olardı ki, Feride ile üz-üze eyleşsem de fikrimi cemleye bilmirdim.. Uşaq kimi dayanmadan ayaqlarını silkelemesi olan qalan esebimide tarıma çekmişdi.. - Sen sakit dayana bilmirsen?!.. - Eee!.. Besdir de!.. Ne bagırırsan axı?!.. Gör neçe saatdır bu geyimdeyem!.. Tualetim var axı men yazıq ne edim?!... Son sözünü sıxılaraq deyib başını aşağı salaraq dodaqlarini büzmusdu.. İlahi, bu ki, lap uşaqdır! Gülmek meni tutsa da sesimi ciddi tutmağa çalışaraq - Qalx, qalx gedek seni soyundurum- demeyimle eseble elinin altındakı divanın kiçik yastığını üstüme atmışdı.. - Sen lap ağ etdin!.. Çıxıb gedecem bu deqiqe!.. Stula söykenerek gülümseyib onu başdan ayağa süzdüm.. "Menim yabani gülüm" - beynimden bu sözler keçse de - - hara?! Deye sual etdim.. Eseble ayaqların yere vurub - Cehenneme!.. Başını aşağı salaraq dodaqlarını dişleri arasına alıb sıxmağa başlamışdı.. Zibil!.. Ele bil qesdle edirdi!.. Cin kimi her şeyi göyde tutan bu gözel niye menim onu heqiqeten sevdiyimi görmürdü?!.. Belke de men sevgimi göstermeyi bacarmamışdım.. Olsun!.. Artıq o menimdir ve bizim qarşımızda uzun bir heyat yolu var.. Gülümsediyimi görüb eseble mene baxmışdı.. - Ne var?! Neye gülürsen?! - İndi qanayacaqlar- deye, dodaqlarını işare ile göstermişdim.. - Bir şey olmaz!.. - Ele etme dedim!.. Oo, deyesen sesim sert çıxmışdı.. Amma bu ki, Feride idi. Heç söz altda qalardı?!.. Elbette ki, yox!.. Qaşların qaldıraraq eseble mene baxırdı - Başa düşmedim?! Sene ne var?!.. - "Axı men de onları dişlemek isteyirem!" Üzüme çırpılan şille sayesinde

<< 1 ... 4 5 [6] 7 8 >>