üstüme cummağı lap meni hövseleden çıxardı.. Bütün hirsimi ondan çıxdım.. Seher - seher emelli enerji yığmışdım.. Dayım bizi gücle ayırmışdı.. Hele indi dayımın ferqine varmışdım.. Şehane x.. - Bilirdim!.. Bilirdim ki, ele sen qızımı gücle mecbur edib qaçırmısan!.. Hanı Feride?!.. Hesen - Yalan danışmağa cehd etme!.. Hanı Feride?!.. - Ümid?!.. - He dayı.. - Ne deyir bala bunlar?.. Feride - Ata.. Şehane x. - Qızım, gel.. Şehane xanımın sözü ağzında qalmışdı.. Gözlerin bereldib Ferideye baxırdı.. Ele men de.. Yene ne edirdi bu qız, ay Allah.. - Yaxın gelme, ana.. Seninle ümumiyyetle danışmaq istemirem.. Hesen!.. Sen ise burdan redd ola bilersen!.. Ya da qal kar qulaqlarınla eşit, kor gözlerinle gör ve derk et ki, men seni sevmirem!.. Özümü cavab vermeye ve bağışlatmağa mecbur hiss etdiyim yegane insan varsa o da atamdır.. - Ata, bağışla meni.. Meni Ümid mecbur qaçırtmıyıb.. Sene ne deyilib, hansı yalana anam seni inandırmağa çalışıb bilmirem amma biz Ümidle bir - birinizi sevirik.. Ümid - Otaqda men qarışıq hamı şok yaşayırdıq.. Çünki Feride geceliyini çıxarmadan sadece geceliyin üstünü geyinerek hamımızın qarşısında dayanıb danışırdı.. İnana bilmirem, indi ise mene yaxınlaşır.. Elimden tutdu.. Nitqim tamam quruyub.. Gözlerimi döyüb ona baxıram.. Başını aşağı salıb danışmağa davam etdi: - Bağışla, seninle geri döne bilmiren çünki men artıq Ümidin namusuyam.. Qulağına doğru eyilib gücle pıçıldadım: - Oha, Feride!.. Çüş, Feride!.. Hesen - Meni saldığınız bu veziyyete göre cavab vereceksiniz!.. Çıxıb getmişdi.. Yaxşıkı getdi yoxsa elimde qalacaqdı... Dayımın yumruğun üzüm de hiss eden de artıq yere yapışmışdım.. Allah saxlamışın eli de nece ağır idi.. Feride qorxusundan qışqırıb men terefe eyilse de dayımla ikimiz de eyni anda qışqırmışdıq: - Sen otağına get!.. Ona esebi idim.. Hesenin qarşısına gecelikde çıxdığı üçün... Bele danışıb meni alçatdığı üçün.. Feride otağa giren kimi anası da arxası ile getmişdi.. - Sene oğlum demişdim!.. - Dayı, icaze ver izah edim.. -

<< 1 ... 5 6 [7] 8 >>