isteyirdi ki, onu incitmek, qelbini qırmaq istemirdi... Çünki zamanında Eldar emi atama öz qardaşlarının etmediyi yaxşılığı etmişdi... Bir sözle özünü ona borclu sanırdı... Ve borcu ödemek de deyesen mene düşürdü... Men doğulduqdan sonra sanki evimizin ruzu-bereketi daha da artmışdı.... Atam Eldar emi ile birge şerikli biznes qurmuş ve get gede işlerini böyüderek emelli biznesmen olmuşdular... Belece qardaş, dost olmaqla yanaşı, artıq hem de şerik idiler... 5 il sonra evimizin yeni sakini, kiçik bacım Leman öz gelişi ile hem meni, hem de valideynlerimi yeniden sevindirmişdi... Artıq menim de anamın dediyi kimi balaca bir "kuklam" var idi... Onunla saatlarla oynamaqdan zövq alırdım... Emziyi düşdüyü zaman ilk men atlar, ona emziyi tutmaq üçün yardım ederdim... Anam ona yemek veridiyi zaman ise men verecem deye özümü öne atardım... Ağladığı zaman onun yanına ilk men gederdim, besiyini men yelleyerdim... Bir sözle onu deliler kimi severdim... *** Artıq 7 yaşım var idi. Mektebe gedirdim... Aglim kesmeye başlayandan ise Eldar eminin mene "Gelinim!" deye müracietini eşiderek böyüyürdüm... Ve bu söz artıq menim heyatımın bir hissesine çevrilmiş, beynime hekk olunmuşdu... Baxmayaraq ki, Raufla birge böyümüşdüm, men artıq ondan utanmaga başlayırdım... Mektebi bitirdikden sonra Eldar emi atamla danışaraq bizi baş-göz etmeyin zamanı geldiyini söylemişdi.... Atam: - Ay Eldar, hara telesirsen! Qoy bir Pervane ali mektebe daxil olsun, oxusun, elinde bir peşesi olsun, sonra ederik dese de Eldar: - Kim deyir ki, oxumasın?! Elbetde menim gelinim oxuyacaq, savadlı olacaq! Amma en yaxşısı o universitete gedende her kes onu nişanlı bilsin.... Sonra başqa problemler yaşamayaq deyerek atama göz vurmuşdu... Amma bu keçen müddet erzinde ne Rauf menle münasibet qurur, ne de men onunla.... Evimize gelende aramızdakı dialoq salam-sağ oldan o terefe keçmirdi... Onu sevirdimmi?! Xeyir! Sadece doğumumdan mene biçilmiş qederi yaşayırdım... Amma ne yalan deyim o bize gelende elim ayağım buz

<< 1 [2] 3 4 5 >>