imzasını atmışdı... Dersin bitmeyine az qalmış Raufdan mesaj gelmişdi... - Men gele bilmirem! Sen özün get! Axşam zeng edecem.... Mesajı oxuyub üzülmedim desem yalan olar. Çünki bu gün ilk günüm idi ve heç olmasa bu gününü mene serf etmeyini isteyirdim. Amma.... Ders bitdikden sonra eve yollanmışdım.... Hem Raufun gelmemeyi, hem Günelin her kesin yanında meni pert etmeyi qanımı qaraltmışdı... Bikefliyim üzümde öz eksini tapmışdı. Anam meni görcek nese baş verdiyini anlayıb: - Ne olub qızım? Kiminle geldin Raufla? deyerek diqqetle üzüme baxdı. - Yox, ana! Tek geldim! İşi çıxıb gele bilmedi dalımca - deyerek ayaqqabılarımı çıxarıb qonaq otağına keçdim... Anam ardımca gelerek: - Ona göre bikefsen? dedi - Yox ana! Sadece düşünürem ki, göresen nişan etmekle çoxmu telesdik? - Niye ele düşünürsen? - Bu gün qrup yoldaşım "Bu yaşda ne olmuşdu?" deye mene lağ etdi... Çox üzüldüm... Anam: - Ay aman! Derd elediyin şeye bax! Deli! Men de dedim gören ne olub?! Hamısı paxıllıqdandı qızım - deyerek meni sakitleşdirmeye çalışmışdı... Eslinde Günel de bir yerlerde haqlı idi ve inanmıram ki, bunu paxıllıqdan etmişdi... Çünki o çox gözel qız idi... Belke de elini sallasa ellisi arxasınca düşerdi... Sadece onun bir anda düşüncesizce meni insanların yanında pert etmeyi onu menim gözümden salmışdı... *** Günler bir-birini evez edirdi... Rauf her gün meni derse aparıb, dersden eve getirirdi. Bizim bir-birimizi görmeyimiz ancaq bundan ibaret olurdu... Axşamlar işden geldikden sonra zeng edib hal-ehval tutur ve yorğun olduğunu deyib zengi sonlandırırdı... Yeni biz normal cütlükler kimi esq-mehebbet yaşamır, saatlarla telefonla danışıb, şehere gezmeye getmirdik. Hetta keçen 6 ay erzinde bir defe de olsa elimden bele tutmamışdı... Amma buna baxmayaraq men yene de onu çox sevirdim. Hetta sevgim günü-günden artırdı ki, azalmırdı... Onu görende gözlerim işıldayır, her defe üreyim tez-tez döyünürdü... Rauf... Etdiyimin yalnış olduğunu, bele getse bedbext olacağımı bile-bile ateşle oynamağa davam

<< 1 2 3 [4] 5 >>