Eşq "Pervane"si (Real)


Bölüm 4...

Qadın qulağı ile sevir deyirler... Nece de doğrudur... Qadın, qulağı ile sevir... Yalan eşide-eşide, inanmaya-inanmaya, her şeye reğmen, incinse bele yene de sevir....

***
Her kes kimi sevdiyinden xoş söz eşitmeye menim de ehtiyacım var idi... Hetta buna haqqım vardı deye düşünürem.. Eger Rauf bir defe, heç olmasa birce defe mene "Seni sevirem!" dese ve ya yazsaydı belke de bu mene ömrümün sonuna kimi bes edecekdi...

Sanki Rauf bir şam idi, mense pervane! Onun işığının etrafında çırpınıb dururdum... Amma o bunu görmürdü bele... Belke de görürdü... Sadece görmezden gelirdi...

Aramızdakı soyuqluq meni çox narahat edirdi. Xoşbextlikden bu menim derslerime yansımırdı... Yalnızca qrupun yox, patokun en yaxşı telebesi idim. Üstelik qrup yoldaşlarım ve müellimler terefinden de çox sevilirdim... Günelle ulduzumuz ilk günden barışmasa da salam-sağ olumuz davam edirdi... Düzü menimle ne qeder yaxınlıq etmek istese de men buna şerait yaratmırdım... O da artıq bunu anlayıb bizden gen gezirdi... Zamanla onun bizden 3 yaş böyük olduğunu ve bir defe aileli olub, boşandığını öyrenmişdim.... Hetta özlüyümde:
- Men nişanlı ola-ola mene rişxend eden biri, özü bu yaşda aile qurub, hetta artıq boşanıb bele düşünmüşdüm... Bu meni ona qarşı biraz da qıcıq edirdi...

Nezrin ise menim üçün bir başqa idi... O menim ilk refiqem, ilk sirdaşım idi... Özümü bilenden anam mene:
- Qızın en yaxın refiqesi anası olmalıdı! - dediyi üçün heç vaxt, heç kimle dostluq etmemişdim... Ona göre de Nezrinin dostluğu mene çox yaxşı tesir edirdi...Onunla Raufla bağlı her şeyi bölüşürdüm... O ise her defe mene ürek-direk verib, meni sakitleşdirir, evlendikden sonra düzeleceyini deyirdi... Men de ümidle o günü gözleyirdim...

14 fevral, sevgililer günü yaxınlaşırdı... Qrup yoldaşlarım öz aralarında sevdiklerine ne alacaqları barede danışıb dururdular... Men de çox hevesli idim. Amma Raufun bu günle bağlı bir planı olub olmadığını bilmediyim üçün ona

[1] 2 3 ... 6 >>