Nişanlın??? deye teeccüb dolu baxışlarla Raufa baxdı...

Rauf:
- He, nece beyem? deyerek sanki menimle ona açıq verirdi...

Günel ise gözleri dolaraq:
- Heç, xoşbext olun! Men gedim artıq deyib udqundu. Ele getmek isteyirdi ki, Rauf:
- Eve gedirsense seni de aparaq - deyerek maşına işare etdi...

İçimde esebden vulkanlar püskürse de özümü sakit aparmağa ve burda ne baş verdiyini anlamağa çalışırdım... Amma özümü de sındırıb "Bes siz hardan tanışsınız?!" deye de soruşmurdum...

Men Günelin bu teklifi redd edeceyini düşündüyüm halda o sırtıqcasına razılaşmışdı... Yolboyu Günelin ünvanı demeyi xaric heç kim danışmamışdı... Dişlerimle dodağımı didmekden artıq yara etmişdim. Az sonra Güneli yaşadığı ünvana düşürüb yeniden yola qoyulmuşduq...

Men Raufun mene bir açıqlama vermeyine ümid etsem de o susurdu... Rauf maşını blokun qarşısında saxlayıb düşmeyimi gözlese de menim terpenmediyimi görüb sual dolu baxışlarla mene baxdı. O özü de çox ela bilirdi ki, men ondan bir açıqlama gözleyirem. Amma o bundan qaçmağa çalışırdı... Onun dillenmediyini görüb:
- Sence sen mene bir açıqlama borclu deyilsen? deyerek onun gözlerine baxdım...

-Borclu?! Menim dünyada heç kime borcum yoxdu! Hele sene heç yoxdu! deye sesinin tonunu qaldıraraq gözlerini qaçırdı... O bu hereketi ile qabaqdangelmişlik edib, öz aleminde meni susduracağını zenn edirdi...

Elimi ters çevirerek ona nişan üzüyünü gösterib:
- Biz nişanlıyıq Rauf! Eger unutmusansa bu da onun sübutudur! Ve sen elbetde mene Güneli hardan tanıdığının ve niye onu evine apardığının açıqlamasını vermelisen! deyerek men de ses tonumu qaldırmışdım. Bu cüreti özümde nece tapmışdım, buna men de meettel qalmışdım...

Rauf guya sohbetin Günelden getdiyini indi başa düşürmüş kimi:
- Heee, onu deyirsen?! Men de deyirem bu ne danışır?! Qeyri-adi bir tanışlıq yoxdur. Biz hem bir mektebde oxumuşuq, hem de qonşu olmuşuq. Sonra Günel aile qurdu ve onlar başqa yere köçdüler. Borcumu ödedim? - deyerek çiyinlerini

<< 1 2 [3] 4 5 6 >>