qalmışdı. İngilis dilini daha da inkişaf etdirmek üçün hem tercüme merkezlerinden birinde ders deyir, hem de artıq evde uşaq hazırlaşdırırdım. Atam ne qeder:
- Qızım senin pula ehtiyacınmı var işleyirsen? deye meni tenbeh etse de men buna mehel qoymurdum. Çünki işlemek mene dili daha da tekmilleşdirmek üçün lazım idi ve men gelecekde başqa ölkede yaşamağı arzu edirdim... Elbetde ki, mesele pulda deyildi...

Raufla münasibetimiz ise yene de evvelki kimi davam edirdi... Hetta Nezrine:
- Biz bacı qardaşıq ele bil, evlenende nece olacaq bilmirem deyib dururdum. O da her defesinde menim bu sözüme gülüb:
- Yaxşı olacaq! deye mene yalançı teselliler verirdi... Eslinde o da münasibetimizde bir şeylerin düz getmediyinin ferqinde idi....

***
Güneli gördüyüm günden beri bütün fikirlerim alt-üst olmuşdu... Onu düşünmediyim bir anım bele yox idi... Ne evde, ne işde qerar tuta bilmirdim... Her gün onu yeniden görmek ümidi ile Pervanenin dalınca gedir, amma her defesinde de onu görmeyib meyus olurdum. Göresen ne baş vermişdi?! Belke daha universitete gelmirdi?! Lenet olsun, Pervaneden de heç ne soruşa bilmezdim... Qerar vermişdim. Bu gün onu yene görmesem evlerinin önüne gedecekdim... Çünki bu gün Pervanenin bu illik universitetde son günü idi...

İşlerimi yekunlaşdırıb yeniden universitete gelmişdim. Tez-tez saata baxır, bir an önce Pervanenin çıxmağını gözleyirdim. Onu eve ötürüb ordan Günel gilin mehellesine gedecekdim. Bir anda başımı qaldıranda Günelin de Pervanegille geldiyini görüb qeyri-ixtiyarı gülümsemiş ve onlara teref getmişdim. Pervane meni görüb teeccüblenmişdi. Çünki ilk defe idi men onun qarşısına gedirdim.. Onlarla salamlaşıb, gözucu Güneli süzmüşdüm... Pervane qızlarla sağollaşmaq isteyirdi ki:
- İsteyirsen qızları gedecekleri yere qeder aparaq?! - deyerek Günelin ve Nezrinin de bizimle gelmeyini teklif etmişdim. Pervane heyretlense de "Olar!" deyerek etiraz etmemişdi... Çünki bu bir ilde ikinci teklif idi ki, menden gelirdi...

Pervane önde

<< 1 ... 3 4 [5] 6 >>