Eşq "Pervane"si (Real)

Bölüm 6....

Heyat bumeranqdır... İnsanın emelleri de hemçinin.... İnsan etdikleri emellerini ne qeder uzağa atsa da, mütleq özüne qayıdacaq... İster yaxşı, isterse de pis... Bu gün bir qelb qıracaq, sabah heyat o qelbin acısını ondan ciyerini söke-söke alacaq... Heç kim bu heyatda yaşatdığını yaşamadan ölmeyecek! *** Eseble bloka girib eve qalxmışdım. Ehvalım o qeder pis idi ki, sözle ifade etmek mümkün deyildi... Eve girer-girmez telefonu götürüb Nezrine zeng etmişdim. Xoşbextlikden evde heç kim yox idi... Nezrin ona bu qeder tez zeng etdiyimi görüb telefonu açan kimi: - Nedi gözellik?! Deyesen mensiz qala bilmirsen ha! deyerek zarafat etmeye başlamışdı.... Men ise hıçqırıqlara boğularaq sadece: - Nezrin men çox pisem, çox! - deye bilmişdim. Telefonun o biri ucundan Nezrinin: - Periş ne olub? Qorxutma meni! Ay qız cavab ver! Ne olub deyirem sene?! dediyini eşitsem de ağlamaqdan ona cavab vere bilmirdim.... Yalnız iç çeke-çeke ağlayırdım... Nezrin ise ele hey suallar verib menim danışmağım üçün tekid edirdi... Biraz ağladıqdan sonra toxtayıb ona Raufun Günelle getdiyini söylemişdim... Nezrin: - Nece yeni Günelle getdi?! Bes sen niye buna izin verdin?! Yox Peri bele olmaz! Deyesen o senin üzünü çox yumşaq görüb. Men ona bir ders vererdim, amma ne ise deyerek esebleşmişdi... - Menden soruşan oldu ki?! Seni düşürenden sonra maşını birbaşa bize sürdü. Günel gilin evine yaxın kiminlese görüşü olduğunu deyib söhbeti bağladı... Ne deye bilerdim ki?! Nezrin öz-özüne: - Ahh Rauf, ahhh! Heyif ki, senin güzgüden Günele o baxışlarını men gördüm... Kaş ki, Pervane de görerdi! Göresen sen ne etmeye çalışırsan?! deye eseble pıçıldadı ve biraz sükut etdikden sonra yeniden Pervaneye ürek-direk vermeye başladı... Çünki elinden başqa bir şey gelmirdi... Baxmayaraq ki, ikisi de eyni yaşda idi, amma Nezrin Pervaneden daha temkinli ve soyuqqanlı idi... Pervane ile uzun-uzun danışıb söhbet etdikden sonra sakitleşdiyini görüb: - Amma sen Raufla bu haqda

[1] 2 3 ... 6 >>