Eşq "Pervane"si (Real)

Bölüm 7....

Taleyin qismeti rast saldı bizi.
Yolumuz hardasa qırılacaqsa,
İtireceyikse,bir-birimizi,
Xatirem yadında qalmayacaqsa,
Bu eller menimki olmayacaqsa,
Bu teller menimki olmayacaqsa,
Gel meni,özüne öyretme meni,
Hicran qorxusuyla göynetme meni.
Elimi saçına öyretme bele,
Gözümü gözüne öyretme bele,
Üzümü üzüne öyretme bele...

Men bir az baharlı budaq kimiyem,
Bir az da sadelövh uşaq kimiyem.
Bala atasına qovuşan kimi,
Leylek yuvasına yovuşan kimi,
Arı gül-çiçeye uyuşan kimi,
Eh,men de adama tez yovuşanam,
Sevgi ateşinde tez alışanam.
Amma ki,sönmeyim çox çetin olur-
Sevgiden dönmeyim çox çetin olur,
Öyretme özüne,öyretme meni.

Belke gözlemirdik bu xoş görüşü,
Yaman qeribedir dünyanın işi;
Heç vaxt yollarında dayanmadığın,
Heç hendeverinde dolanmadığın
Gelib birden sene ne şirin olur!
Ömrünün içinde ömür doğulur.
Bu şirinim acı olacaq ise,
Bir qismet çiçeyim solacaq ise,
Öyretme özüne,öyretme meni.

Könlümde yerin var,qopmaz yerinden,
Bir ekiz leçeyi,haça budağı
Ayırmaq olmursa biri-birinden,
Meni de ayırmaq çetindir,axı
Öyretme özüne,öyretme meni.

Yox buna taqetim,yox buna tabım,
Elimi elinden üzmek ezabım,
Sonra bu ezaba dözmek ezabım…
Yoxsa da,könlümün sınıqları var-
Hicranın köz basmış yanıqları var
Menim derdlerimin ayaqları var-
Harda olsa,gelib tapacaq meni.
Yaxud yandıracaq bu alov seni
Gel meni özüne öyretme bele,
Elimi eline öyretme bele,
Gözümü gözüne öyretme bele…

***
Nişanlı olduğumuz günden bu güne kimi bir-iki defeni çıxmaq şertile demek olar ki, men heç vaxt Raufa zeng etmemişdim. Çünki her zaman o özü mene zeng ederdi... Amma bu gün onun mene zeng etmemeyi, üstelik Besti xalanın zengi meni ona zeng etmeye vadar etmişdi... Telefonu götürüb bir neçe defe yığsam da eşitdiyim cümle "Bu nömreye zeng çatmır!" idi... Artıq durmadan ard-arda belke yüz defe yığmışdım. Amma deyişen bir şey yox idi... Evvelce Raufa esebleşsem de, sonradan narahat olmağa başlamışdım.

[1] 2 3 ... 5 >>