Artıq başına bir iş geldiyini düşünür, öz-özüme ssenariler qurub deli olurdum...

Zaman xeyli irelilemişdi... Telefonu götürüb Raufu son defe yene yığdım. Bir anda eşitdiyim çağrı sesi sevinmeyime sebeb olsa da, sevincim çox sürmemişdi... Çünki Rauf telefonu açmamışdı... Öz-özüme:
- En azından artıq ona zeng çatır, demek ki, başına bir iş gelmeyib deyerek yerime uzanıb, belke Rauf geri zeng eder ümidi ile telefonu elimde saxlamışdım...

Gözlerimi tavana dikib olub bitenleri düşünürdüm. Raufun mene qarşı soyuqluğunu, laqeyidliklerini, menimle bir sevgili kimi maraqlanmadığını, her şeyi beynimde götür qoy edirdim. Deyesen men özüm de eslinde Raufun meni sevmediyinin ferqinde idim. Sadece artıq gec idi. Men ona deliler kimi aşiq idim. Ne olursa olsun, amma yanımda olsun prinsipi ile yaşayır ve gelecek gözüyaşlı günlerime imza atırdım. Bilirem bu hem eqoistlik, hem de özümü sonsuza kimi bedbext etmek demek idi... Amma men bir yola girmişdim ve geriye dönmeye heç niyyetim yox idi.... Belece bunları düşünerek ne qeder Raufdan zeng gözlesem de, o mene geri zeng etmemiş ve men telefon elimde yatıb qalmışdım....

Rauf ise gece eve çox gec ve olduqca serxoş qayıtmışdı. Telefonu açmağı ile Pervaneden gelen zengi görse de buna mehel qoymadan zenge cavab vermemişdi. Geldiyinde Besti xanım yatmamış, onu gözleyirdi ve Raufu ilk defe idi serxoş görürdü... Önce onu sorğu-sual etmek istese de bunun menasız olduğunu anlayıb, söhbeti sabaha saxlamışdı... Xoşbextlikden Eldar bey xaricde, iş seyahetinde idi... Yoxsa Raufu bu halda görse onun üçün heç de yaxşı olmayacaqdı...

Günel ise Nezrinin zenginden sonra Raufun ona qarşı hisslerinin heqiqiliyinden artıq emin olmuşdu. O da Raufu sevirdi. Hetta boşanmağının sebeblerinden biri mehz ele Rauf idi... Eline telefonu alıb, onu eve ötürende Raufun kağıza yazıb ona verdiyi nömreye zeng etmek istese de yeniden telefonu kenara atıb:
- Ahh Rauf, ahhh! Her şey başqa cür ola bilerdi... Senin zeifliyin ucbatından gör ne hallara qaldıq.

<< 1 [2] 3 4 5 >>