yanan o saf gözleri ile mene baxdı... - Sen menden de gözel olacaqsan fındıq qurdum - deyerek burnunu sıxıb üzünden öpdüm ve ayaqqabılarımı geyinib anam ve Lemanla sağollaşaraq aşağı endim. Rauf maşından enib meni başdan aşağı süzdükden sonra qapını açıb: - Buyur! dedi.. Görünür etrafdakılar "sene qırmızı reng çox yaraşır" dediklerinde haqlı idiler. Çünki ilk defe idi ki, Rauf mene bele baxırdı... Onun meni bele süzmeyinden utanmadım desem, yalan olardı... Amma bir terefden de çox xoşum geldi... Az sonra Rauf maşını Bakının sayılıb seçilen restoranlarından birinin qarşısında saxladı. İçeri keçib evvelceden reservasiya olunmuş yerimizde eyleşdik. Rauf menyunun birini mene uzadaraq: - Burda "adana kababı" olmur xanım qız. Bax, özüne yemeye bir şey seç! dedi... Menyunu açaraq: - Demek "adana kababı" sevdiyimi unutmayıb! deye öz-özüme tebessüm ederek dodağımı dişledim... Sifarişlerimizi verdikden sonra Rauf: - Buyur Pervane, seni dinleyirem. Yemekler gelene kimi söhbetimizi edek - deyerek gözlerimin içine baxdı. Heyecandan üreyim tez-tez döyünürdü. Barmaqlarımı bir-birine keçirib heyecanımı öldürmek ve söze başlamaq istesem de hardan başlayacağımı bilmirdim. Rauf gözünü çekmeden mene baxır ve ağzımdan çıxacaq kelimeni gözleyirdi. Men ise sanki günahkar menem kimi başımı aşağı salıb beynimde cümleler qururdum. Bu söhbete başlamaq üçün dünen olanları yadıma saldım. Raufun Günelle tek getmeyi ve Nezrinin "Raufla mütleq bu haqda danış!" sözünü xatırlayıb cesaretimi toplayaraq: - Rauf, sohbeti çox uzatmaq istemirem. Sadece sene bir sual verecem ve senden dürüst cavab gözleyirem... Rauf qaşlarını düyünleyerek mene daha diqqetle baxaraq: - Ne sual? dedi... - Günelle aranızda ne var? Ve ya evveller ne olub? Çünki bu adi qonşu münasibetine benzemir. Onu gören günden sen sen deyilsen. Ve dünen olanlar deye - davam etmek isteyirdim ki, Rauf aniden sözümü kesib: - Dünen olanlar ne Pervane, dünen olanlar ne?! deye qışqırmağa başladı... Düzü onun bu cür reaksiya vereceyini

<< 1 2 [3] 4 5 6 >>