derinliklerinde Raufun onun nömresini alması onu sevindirmişdi. Bir gözü telefonda idi. Raufun ne zaman zeng edeceyini gözleyirdi. Göresen Rauf onunla vacib ne danışacaqdı?! Bir terefden Raufdan uzaq qalmaq istese de, diger terefden Nezrinin onun üstüne getmeyi, Pervanenin de onu saymamağı Güneli qıcıqlandırırdı... Öz-özüne: - Deli şeytan deyir Raufa "He!" de qoy dünyanın neçe bucaq olduğunu görsünler - deye düşünürdü... Axşam saatlarında Günelin telefonuna tanımadığı nömreden mesaj gelmişdi. - Salam. Necesen? Danışa bilirsen? Raufdu! Mesajı oxuyub gülümsemişdi... - He! deye cavab yazıb gondermeyile Raufun zeng etmeyi bir olmuşdu... Rauf Günelle uzun-uzun danışdıqdan sonra sabah görüş üçün yer teyin edib sağollaşmışdı. Raufun sevinci yere göye sığmırdı. Günel ise özünü Raufa daha da baha satmaq üçün sabahkı görüşe getmemeyi ve onu süründürmeyi düşünürdü. Pervane ise bütün bu olanlardan xebersiz öz kiçik dünyasında yaşamağa davam edirdi... Seher Rauf görüş yerine gelse de Günel gelmemişdi. Rauf defelerle ona zeng etse de Günel telefona cavab vermemiş, hetta bir neçe defe zengi geri çevirmişdi... Rauf çox esebleşse de özünü ele alaraq: - Hardasan Günel?! Niye gelmedin? Niye zenglerime cavab vermirsen? deye mesaj yazıb göndermişdi... Çünki Güneli tapmışken bir de itirmek istemirdi... Günel ise: - Mene daha ne zeng et, ne de mesaj yaz! Meni daha narahat etme! Çıx heyatımdan - deye cavab yazaraq telefonu söndürmüşdü. Rauf bir neçe defe tekrar yığsa da telefonun sönülü olduğunu görüb esebinden telefonu yere çırparaq sındırmışdı... Günelin hereketi Raufu çox yandırmışdı. Esebi halda: - Sen görersen Günel! İntiqamım çox ağır olacaq! Mene yalvaracaqsan! deyerek elini maşına çırpmışdı... Rauf eve geldikden sonra axşam yemeyini yemeden otağına keçmişdi. Besti xanım onun esebi olduğunu görüb ondan heç bir şey soruşmamışdı.. Rauf otağında var-gel ederek intiqam almaq üçün beyninde planlar qururdu. Tebii ki, intiqamı da yalnız Pervane vasitesile ala bilerdi... İlk işi Pervaneye

<< 1 2 [3] 4 5 >>